మద్యం అనేది ఒక రక్కసి. అది ప్రజలను అటు ఆరోగ్యపరంగా ఇటు ఆర్థికపరంగా చిదిమి వేయడమే కాకుండా, సమాజంలో పలు హింసాత్మక సంఘటనలు జరగడానికి కారణవౌతున్నది. ముఖ్యంగా మహిళలపై అత్యాచారాలు, లైంగిక దాడులు, గృహహింసలు నానాటికీ పెరిగిపోవడానికి మద్యం మహమ్మారి కారణమన్న సంగతి సర్వవిదితమే. అయితే, పాలక పక్షాలు మాత్రం మద్యం అమ్మకాలను మాత్రం ఒక ప్రధాన ఆదాయ వనరుగా భావిస్తూండటం దురదృష్టకరం.

మానసిక పూజ కేవలం జ్ఞానులకే సాధ్యమవుతుంది. సామాన్యులకు నిరక్షరాస్యులకు అట్టి భక్తిసాధ్యమవడం కష్టం కనుక మన పూర్వులు అట్టి వారికి కూడా భక్త్భివం కలగడానికి వివిధ దేవతా పూజలు ప్రవేశపెట్టారు. మనది ఒక మతం కాదు. ఒక సనాతన ధర్మం. దీనికి కూడా ఏదో పేరు ఉండాలని దీనిని హిందూ మతం అన్నారు. ఏ ఉత్సవాలు ఎలా నిర్వహించాలో కొన్ని పద్ధతులు నియమాలు ఉన్నాయి.

అభివృద్ధిపేరుతో పాలక పక్షాలు బహుళజాతి సంస్థలకు రెడ్ కార్పెట్ పరుస్తున్నాయి. తమ ఉత్పత్తులను ఏ విధంగా మార్కెట్ చేయాలన్న అంశం బహుళజాతి సంస్థలకు తెలిసినంతగా ప్రపంచంలో మరెవ్వరికీ తెలియదనడంలో సందేహం లేదు. అది ఆ సంస్థలకు వెన్నతో పెట్టిన విద్య. బహుళజాతి సంస్థల దాటికి తట్టుకోలేక పలు స్వదేశీ వ్యాపార సంస్థలు మూతపడ్డాయి.

భారతదేశ జనాభా అపరిమితంగా పెరిగిపోతోంది. 1950లో 40 కోట్ల నుంచి ప్రస్తుతం 130 కోట్లకు పెరిగి, అనతికాంలోనే చైనాను అధిగమించి, ప్రపంచంలో అతిపెద్ద జనాభా ఉన్న దేశంగా పరిగణింపబడనున్నది. మనదేశ వైశాల్యం చైనాలో మూడోవంతు. చైనా ప్రజల తలసరి ఆదాయం మనకన్నా ఆరురెట్లు అధికం. చైనా జనాభా పెరుగుదలను ప్రతి కుటుంబం ఒక్క బిడ్డతో సరిపెట్టుకోవాలనే నిబంధనను 1978 నుంచి అమలు చేసింది.