శ్రీకృష్ణుని బాల్యచేష్టలను స్మరించుకుని తరించడం కృష్ణ్భక్తులకు దినచర్యగా ఉంటుంది. కృష్ణ నామస్మరణలోనే వాళ్లు పులకించి పోతుంటారు. కృష్ణుని కేవలం బాల్య చేష్టలే కాదు ఏ విషయంలోకృష్ణుని చర్యలను తల్చుకున్నా ఎంతో విజ్ఞానం వస్తుంది. మనసు ఆహ్లాదమవుతుంది. మంచి ఆలోచనలు కలుగుతాయి. మానసిక వికాసం జరుగుతుంది. అట్లాంటి వాటిల్లో మన్ను తినే కృష్ణయ్య ఒకరు.

పూర్వకాలంనుంచి గ్రహపూజలు, చెట్లకు మొక్కడాలు, పర్వతాలను పూజించడాలు, గిరి ప్రదక్షిణలు చెయ్యడాలు, నదులకు హారతులివ్వడాలు ఇవన్నీ మనకు ఆచారాలుగా వస్తున్నాయ. ప్రకృతికి పులకించి ఎంతోమంది కవులు వర్ణనలు చేశారు. వసంతగానం చేశారు. విశ్వమానవ కల్యాణం గురించి ప్రార్థించారు. సర్పదోష పరిహార్థమై రాహు కేతు పూజలు చేశారు. కాలపురుషుణ్ణి కొలిచారు. సూర్య నమస్కారాలు చేశారు. అష్టదిక్పాలకుల్ని గౌరవించారు.

గత జన్మలో నేను చేసిన పాపం వల్లనే చేయని నేరానికి ఈ విధమైన కష్టాలను అనుభవిస్తున్నాను. అయినవారి చేతనే నా భర్త రాజ్యాన్ని కోల్పోయాడు. ఇప్పుడు భర్తృవియోగాన్ని పొంది నానాబాధలకు లోనయ్యాను. ఇవన్నీ నా పాప ఫలమే!’’అని దమయంతి పరిపరివిధాల తలంచి విలపించింది. అలా విలపిస్తూ కొంత దూరం నడిచింది.

ఒక ధనువును అతడు గెలువ- ఒక ధనువాతని గెలుచును
ఎవరి నెవరు గెలువనేమి? శక్తిశక్తిగలియును.

చూపులు చూపులు కలిసెను- హృదయమ్ములు పులకించెను
‘‘నీవేనా? నీవేనా?’’ యునుచు కనులు భాషించెను.

జన్మ ధన్మమంచు సీత- యెంచె నతడు భర్తయైన
శుభకరమ్ము జీవితమని- యెంచె రాముడామె వలన.

అతడు నడిచె ధనువు కడకు- అంత కలిగె కంపనమ్ము
అది భూమిదొ? భూమిజదో? తెలుపుట కష్టమ్ము.