చేయవలసిన పనిని చేయకపోతే సత్పురుషులకు కోపం వస్తుంది. కనుక వెళ్ళు- అంటాడు.
ఇదీ కృతజ్ఞత-
తానెవరి వలన ఉపకారాన్ని పొందేడో వారికి తాను ఉపకారం చేయగలిగిన సమయం వచ్చినపుడు వారు అడుగ వలసిన అవసరం లేకుండానే తాను ఉపకారాన్ని చేయడానికి ప్రయత్నించడం. మరొక ముందడుగు ఏమంటే...
వారికి కాకపోతే వారివారి కెవరికైనా సరే సహాయం చేయటానికి సాహసించటం -
ఈ ముందడుగును సముద్రుడు వేసేడు.

శ్రీ - లోని
శవర్ణం- సుఖబీజం. అది ఆనందకారణం.
రం వర్ణం- అగ్ని బీజం అది తేజఃకారణం
ఈ వర్ణం- తేజఃపుంజాత్మక చిచ్ఛక్తిరూపం.
అందుకని వాల్మీకి మహర్షి సుందరకాండలో అక్కడక్కడ స్వామిని శ్రీమాన్ అంటారు.
ఆ మాటకిది అర్థం అని ఆ సమయంలో మనం భావన చేయాలి.
స్వామి మహేంద్రగిరి మీద నిలిచి ఉన్నాడు.
ప్రమాణానికి చాలనంత శరీరాన్ని పెంచి ఉన్నాడు.
తనతోటి వానరులు

పూర్వం ఋషులందరూ బ్రహ్మదేవుని దగ్గరకు వెళ్లారు. వారంతా బ్రహ్మదేవునికి నమస్కరించి మేము ప్రశాంతంగా తపస్సు చేసుకోవడానికి ఒక మంచి ప్రదేశాన్ని ఇవ్వమని అడిగారు. వారి మాటలకు బ్రహ్మదేవుడు సంతోషించారు. ‘నేను నా రథ చక్రాన్ని విసురుతాను. అది వెళ్లి ఆగిన చోట పవిత్రమైన ప్రదేశంగా భావించండి. అక్కడ మీరు మీమీ తపస్సులు, రచనలు సాగించండి. ఆ ప్రదేశం నేమి నిలిచిన చోటుకనుక నైమిశారణ్యంగా ప్రఖ్యాతి వహిస్తుంది.

ఆ గుహలలో సూక్ష్మ శరీరంతో నివసిస్తూన్న భూతాలు కూడా ఉండలేకపోయినవట. మహావృక్షాలు గుండెలకు రాస్తూ ఉండగా స్వామి నిష్ప్రమాణ స్వరూపుడై ఎదిగిపోతున్నాడు. ఇక్కడ స్వామిని విద్యాధరులు దర్శయంతో మహావిద్యాం అనినట్లు చూస్తున్నారు. స్వామి యోగ విద్యాస్వరూపమై ఉన్నాడు.
మార్గమాలోకయాన్ దూరాదూర్థ్యం ప్రణిహితే క్షణ:
రురోధ హృదయే ప్రాణాన్ ఆకాశమవలోకయన్.