ఓ యువతి నడకతో దేశం మొత్తం చుట్టిరావటం అంటే మాటలు కాదు. కాని మూడు పదుల వయసున్న సృష్ట్భిక్షి చేస్తోంది. ఆమె చేస్తున్న పనిలో స్వార్థం లేదు. సాధికారిత దిశగా ప్రతి మహిళ అడుగులు వేయాలనే తపన మాత్రమే ఉంది. అందుకే అలుపెరగకుండా పయనిస్తోంది. కన్యాకుమారి నుంచి కాశ్మీర్ వరకు 260 రోజుల్లో 3800 కిలోమీటర్లు పయనిస్తూ హైదరాబాద్‌కు చేరుకుంది.

ప్రస్తుతం బాల్యం ఒక శాపం. మూడేళ్ళయినా నిండని చిన్నారులకు వీపుపై కేజీల కొద్దీ బరువులు, నిద్ర చాలకుండానే స్నానం చేయించి ఏడుస్తుండగానే తయారుచేసి వ్యాను ఎక్కించగా అందులోనే వారు ఏడ్చి ఏడ్చి అలసిసొలసి నిద్రపోవడం. ఇదే విధంగా పదవ తరగతి వరకూ వాళ్ళ జీవితం సాగుతుంది. ఇక్కడే తల్లిదండ్రులు పిల్లకేది ఇష్టమో అడగరు. వాళ్ళ కలలు నిజం చేసుకోవడానికి గొప్పలు చెప్పుకోవడానికి తగిన విద్యను చదవాలని చెబుతారు.

మన తెలుగువారి తలమానికం కూచిపూడి నృత్యం. జీవగంగలా ఈ నృత్యం సాగుతూనే వుంది. కూచిపూడివల్ల భక్తి, రక్తి, ముక్తి అన్నీ చూచేవారికి, చేసేవారికి లభిస్తాయి. కూచిపూడికి కోహినూర్ వజ్రం డా. అలేఖ్య పుంజాల. ఎన్నో దశాబ్దాలుగా ఈ కళకే అంకితమైన అత్యున్నత కళాకారిణి.పొట్టి శ్రీరాములు తెలుగు విశ్వవిద్యాలయంలో ప్రొఫెసర్, డీన్, నృత్య శాఖాధిపతి, రిజిస్ట్రార్‌గా ఎన్నో బాధ్యతలు సమర్థవంతంగా నిర్వహిస్తున్నారు.

దేశంలో రానురాను స్ర్తికి సంఘంలో విలువ, గౌరవం తగ్గి నీచస్థాయికి దిగజారుతోంది. పురుషాధిక్య సమాజంగా మన భారతదేశం ప్రపంచం మొత్తం ముద్ర వేయించుకుంది.