కవిత్వం అంటే సాహిత్యంలో ఒక భాగమేనని, అది కవి ఆలోచనా, ఆందోళనా, ఆవేశమూ, ఆచరణా అన్నీ కూడా నిర్దిష్ట స్థల కాలాలకూ, భౌతిక పరిస్థితులకు లోబడే వుంటాయని మళ్లీమళ్లీ చెప్పుకోనక్కర్లేదేమో.. సమాజ సంబంధాలకు అతీతంగా ఎక్కడైనా వుంటే- అది ఎక్కువ కాలం ప్రజల మనస్సుల్లో మనజాలదేమో?!

‘‘తిలక్‌లోని ప్రముఖమైన గుణం భావుకత్వం కించిత్ ప్రేరణకు కూడా
చలించిపోగల సుకుమార హృదయ స్పందన శక్తి. శ్రీశ్రీ తర్వాత ఇంత
భావుకత్వంగల కవి బహుశా మనకు లేడేమో. ఈ భావుకత్వానికి తోడు
తన హృదయంలోని అనుభూతిని వ్యక్తంచేయగల శబ్దశక్తి, అలంకార పుష్టీ
కలిసి రావడంతో తిలక్ ఉత్తమశ్రేణి కవి కాగలిగాడు.’’
- రాచమల్లు రామచంద్రారెడ్డి
*

తాను అనుభవించిన, తాను విభేదించిన, తాను మార్చాలనుకున్న వాటిని ఇతివృత్తంగా మలిచి అగ్నిశిఖలో కాల్చి.. కొత్త భావనాభరణలను.. కవి కటుకోఝ్వల రమేష్ ‘అగ్నిశిఖ’ కవితా సంపుటి ద్వారా పాఠకులకు అందించారు. సమాజంలోని వికృత ధోరణులపై కవి తమ కలాన్ని సంధిస్తూ... ఉద్విగ్నంగా రాసిన ఇందలి కవితలు చాలావరకు అక్షర జ్వాలా తోరణాలుగా కొలువుదీరాయి!

ఆ వార పత్రికకు నార్ల వేంకటేశ్వర రావుగారు ఎడిటరు. రాబోయే సంచికలో ప్రచురితమయ్యే సీరియల్ కథను కళాశాలలో విద్యార్థినులు చర్చించుకున్నారట. ఈ విషయం తెలుసుకున్న ఎడిటరుగారి కుమార్తె (అదే కళాశాలలో విద్యార్థిని) తండ్రికి చెప్పారట.