శేషేంద్ర ఆధునిక మహాభారతం అవతారికలో చెప్పుకొన్నట్లు ‘‘కావ్యయాత్ర అంతిమ చరణంలో అన్ని పర్వాలు కలిసి ఒక్క కావ్యం మాత్రమే అవుతుంది’’. కాబట్టి కవిగా పరిణామం చెందడంలో చేసిన పద్య సాధనలో అటు శ్రీనాథుణ్ణి, ఇటు విశ్వనాథనీ ఒజ్జబండిగా పెట్టుకొని పద్యాలు రాశారు.
ఘనాఘనా ఘనగజ
గ్రైవేయ ఘంటికా
టంకారములకు ఘంటాపథమ్ము
శుక్రచాపొదగ్ర శార్దూలపాలనా
విభవోన్నతికి బూరి విపిన సీమ

తుల నెరిగించి, సంస్కృతము / తో మిళితంబుగ, పల్కనిచ్చి, భూ
తలపతి కొప్పగించి చనె / ధాత విధించిన రీతి గాక; నా
వల, మన తిక్కనాది కవివర్యులనేకులు / ముద్దుమాటలన్
దెలపగ నేర్చి, బాలిక గ / తిన్నుతి కెక్కుచు, నల్లసాని వా
క్కుల గల చిత్రవస్తువుల / గుంభనలంగని, ప్రౌఢరీతి, రా
యల వరియించి, మ్లేచ్ఛకుల / మన్విపినంబును గాల్చి, సంపదన్

(కొత్తపల్లి వీరభద్రరావుతో తాపీ ధర్మారావు- 1972 జూలై)

తా.్ధ:వెలికిలబండి, దృష్టి
గృహ భిత్తిక నొక్కట నిల్పి, యెట్టి సం
చలనము లేక దుస్సహ
విషాదములం గణియించుచుండ కన్
కొలకుల జాఱి కర్ణములకుం
దిగు నీరు తలాపి నింకఁగా
వలవల యెల్ల నేడ్వఁగల వార
లదెంత తపంబొనర్చిరో..

(కొత్తపల్లి వీరభద్రరావుతో తాపీ ధర్మారావు- 1972 జూలై)