కాబట్టి ఈ కొండ చాల మహిమాన్వితమైనది. ఎఱుక జాతివారు ఈ కొండపై తిరుగాడే సమయాల్లో వారి చేతుల్లో ఉన్న ఇనుప పనిముట్లు బంగారుగా మారిపోతాయి. శబరులు వేటాడి మృగాన్ని చంపి ఈ కొండమీదకు రాగానే ఆ జంతువులు తిరిగి బ్రతుకుతూ ఉంటాయి. ఈ కొండపై గల ఆహారపదార్థాల్ని తినే వారికి వ్యాధులు- ముసలితనం-మరణం తొలగి వజ్రకాయమేర్పడుతుంది.

ఇట్టి ఈ యువతులు ఉలిముట్టని లింగాలై పోవడం (శివభక్తులు కావడం) చిత్రమే. బంగారు పదకాలు- మొలనూళ్లు (మొలకు ధరించే బంగారు త్రాళ్లు), భుజాలకు ధరించే వంకీలు, బంగారునాణాలు, అంగదాలు- ముంగరలు- ఉంగరాలు మణిహారాలు మొదలైనవి తెచ్చి యిస్తామని రాజకుమారులు తన చెలుల ద్వారా చెప్పించినా వీరు వారితో పల్కనైనా పల్కడం లేదు. అయ్యో! ఆ సొమ్మంతా వ్యర్థంగా పోయిందే కదా.

ఆ స్థితిలో వారు నత్కీరుడు రచించిన నూరు పద్యాలను కంఠస్థం చేసి నిత్యవ్రతంగా చదివే వారు. శ్రీకాళహస్తీశ్వరుడే తమకు భర్తయని నిశ్చయబుద్ధితో ప్రవర్తించే వారు. వారి స్థితిని చూచి మదనవిద్యా ప్రవీణురాలయిన తల్లి మాణిక్యవల్లి కుమార్తెల వద్దకు వచ్చి యిలా అంది.
మాణిక్యవల్లి కూతుళ్లకు వేశ్యాధర్మాల్ని ఉపదేశించుట

ఆశ్వాసాంతము
మునిజనుల మనస్సులనే పక్షుల్ని వశపరచుకొనే వల వంటివాడా! సావయవమైన శరీరం లేనివాడా! ప్రపంచంతో సంబంధ ముండియు లేనివాడా! పంచభూతాల యందు సమష్టిగా ఉండే అగణ్యమైన ఆత్మస్వరూపా! ప్రఖ్యాతమైన తత్త్వస్వరూపా! పరమార్థస్వరూపా! స్వీయమైన హర తేజస్సుచే పుక్కిలింపబడిన బ్రహ్మాండ రచన చేసినవాడా! సంసారమనే సర్పం పాలిటి గరుత్మంతుడైన వాడా! శ్రీకాళహస్తీశ్వరా !