వారి మాటలు విన్న అగ్నికి మందపాలుని కిచ్చిన మాట గుర్తు వచ్చింది. ‘‘నీవు ద్రోణుడవనే ఋషివి. బ్రహ్మతత్త్వాన్ని చక్కగా వ్యాఖ్యానించావు. మీ కోరిక తీరుస్తాను. నా వలన మీకు భయం కలుగదు. మీ తండ్రి మందపాలుడు ముందే మీ గురించి చెప్పాడు. నేనేం చేయాలో చెప్పు’’.

పూర్వం హిరణ్యకశిపుని వంశంలో నికుంభుడనే రాక్షసుడు ఉన్నాడు. అతడు మహాబలవంతుడు. పరాక్రమవంతుడు. అతనికి పరాక్రమంలో సమానమైన ఇద్దరు కుమారులు పుట్టారు. వారికి సుందుడు ఉపసుందుడని తండ్రి పేర్లు పెట్టాడు. వారిద్దరు చాలా క్రూర స్వభావం కలవారు. ఇద్దరూ ఏ పనైనా ఒకే నిశ్చయంతో కలిసి చేసేవారు. కలిసి ఉండేవారు. వారికి సుఖదుఃఖాలు వేరుగా లేవు. ఇద్దరూ కలిసే అనుభవించేవారు. ఒకరిని విడిచి రెండవవారు ఉండేవారు కాదు.

పూర్వం వ్యుషితాశవుడనే మహారాజు ఉండేవాడు. అతడు పూరు వంశానికి చెందినవాడు. మహా ధర్మాత్ముడు. ఒకసారి అతను యాగం చేస్తూ ఉండగా, ఇంద్రుడు దేవతలు మహర్షులు అక్కడికి వచ్చారు. ఇంద్రుడు ఆనందంతో సోమసానం చేసి సంతృప్తుడైనాడు. బ్రాహ్మణులు దక్షిణలతో సంతృప్తి చెందారు. ధర్మాత్ముడు రాజర్షి అయ ఆ వ్యుషితాశవుడు చేసిన యాగంలో దేవతలూ బ్రహ్మర్షులు అన్ని పనులు స్వయంగా చేశారు. దానితో రాజు అందరికన్నా మిన్నగా ప్రకాశించాడు.

శంతనుడు తన దుఃఖాన్ని ఆపుకుంటూ ఆమెతో ఇలా అన్నాడు ‘‘ఈ శిశువును చంపవద్దు! నీవు ఎవరి కుమార్తెవు? ఎందుకు ఈ శిశువులను చంపుతున్నావు? ఇలా కుమారులను చంపి మహాపాపాన్ని పొందుతున్నావు’’