టేకుమళ్ల కామేశ్వరరావు ఎనభై, ఎనభై అయిదేళ్ల కిందట ఓ కథ రాశారు. తెలికిచెర్ల వెంకటరత్నం గారి ‘ప్రతిభ’లో చదివిన గుర్తు. ‘రొజా’ దాని పేరు. కోదు భాషలో రొజా అంటే బాట, దారి అని అర్థమట. వెదుళ్లు నరికి బండిలో తోలుకొచ్చే కోయదొర, బొర్రన్న కథ అది. వెదురుతోపుల మధ్య నడుస్తూండగా, మోళ్లు తగిలి ఓ ఎద్దు కాలు విరిగి కూలిపోతుంది. గూడెంలో పిన్నా పెద్దా దాన్ని కోసుకు తినేసి, ఆ సంగతి అక్కడితో మర్చిపోతారు.

కళాప్రపూర్ణ, పద్మభూషణ, జ్ఞానపీఠ పురస్కార గ్రహీత, కవిసమ్రాట్ విశ్వనాథ సత్యనారాయణ ప్రతిభ ఎంత గొప్పదంటే, ఆయన గురించి అతిశయోక్తులు చెప్పడం అసాధ్యమన్నారు దివాకర్ల వెంకటావధాని. అంటే అర్థమేమిటంటే, విశ్వనాథ గురించి చెప్పే స్వభావోక్తులే, అత్యుక్తుల్లా వుంటాయన్నమాట!

నలభయ్యోపడిలోనే నూరేళ్లు నిండిపోయాయి బసవరాజు అప్పారావుకి. భావకవిత్వం పేరుతో తెలుగులో ప్రచురమయిన ప్రణయ కవితకి ప్రతినిధి ప్రాయుడాయన. తొలితరం సినిమా పాటల రచయిత, న్యాయవాది, పత్రికీయుడు, సాహిత్య చరిత్రకారుడు కూడా అయిన బసవరాజు గురజాడ మహాకవిత్వం గురించి మొట్టమొదట నొక్కిచెప్పారు.

సంగీత సాహిత్యాలను సరస్వతీదేవి స్తన్యంతో పోల్చాడట కవిగారు. వాటిల్లో ఒకటి ఆపాతమధురమయితే, వేరేది ఆలోచనామృతంగా ఉంటుందన్నాడట మహాకవి. కానుకోగల జ్ఞానికి రెండూ ఆపాతమధురాలే! అలాంటి సంగీత సాహిత్య సమలంకృతుడయిన జ్ఞాని రాళ్లపల్లి అనంతకృష్ణ శర్మ. పందొమ్మిదో శతాబ్ది చిట్టచివరి దశకంలో కన్ను తెరిచిన మరో బహుముఖ ప్రతిభావంతుడు రాళ్లపల్లి.