రెండు రాజ్యాల మధ్య వైర భావాలు పొడసూపితే అవి ఒకదానినొకటి దురాక్రమణ చేసేందుకు తీవ్ర ప్రయత్నంచేస్తాయి. ఆ సమయంలో ఆ దేశంలోని ఉత్సాహవంతులైన వీరులు- పౌరులు తమ దేశాధిపతి, సేనాధిపతి లేదా నాయకునితో ఎలా ప్రసంగిస్తారో దానిని ఈ మంత్రం వివరిస్తూంది.

అయితే అట్టి అంధ తమ సాకృత లోకాలలో పడినవారికి దైవానుగ్రహంవలన ఏనాడో వారు చేసిన పుణ్యకర్మ ఫల లవలేశాలు జాగృతమయితే ‘దోషాఃశివఃసహసః సూనో అగ్నే యం దేవ ఆ చి త్సచసే స్వస్తి’ ‘‘ఓ మహాబలాగ్రణీ భగవాన్! వారివద్దకు దయతో దరిచేరే శివస్వరూపులు మీరే’’అని ప్రతి మంత్రం వారికి స్వాంతన పలికింది.

బాల్య, కౌమార, వన, వృద్ధాప్యాల నన్ను క్రమ్ముకొంటాయి. దయతో నా ప్రార్థన విను. ‘సఖే సఖాయ మజరో జరిమ్ణే’ ‘‘ఓ మిత్రుడా! నన్ను వృద్ధాప్య దశనుండి రక్షించు. అయితే ఈ కోరిక దురాశతో కోరినదికాదు. నా శరీరం వృద్ధాప్య దశను తప్పక పొందేదది నాకు బాగా తెలుసు. కాని నేను కోరేది బాల్యంలోనో వనంలోనో ఆ వృద్ధాప్యదశ నా శరీరాన్ని ఆవహించ కూడదన్నదే నా ప్రార్థన. ఓ విత్రుడా! ఈ నా మరొక ప్రార్థన విను. నీవు మరణ రహితుడవు.

వివరణ:- సదాశ్రయాన్ని కోరిన మనిషి లోకమంతా తిరుగుతూ తిరుగుతూ ఒక ఆశ్రయాన్ని పొందాడు. కాని కొంతకాలానికే అతడికి అందులో లోపాలు కనబడసాగాయి. దోషాలు లేని ఆశ్రయంకోసం దానిని వెంటనే విడిచి మరల లోకమంతా తిరుగసాగాడు. చివరకాతనికి బంధువులు, చుట్టాలు, మిత్రులు, భార్యాపుత్రులు, మాతాపితలు ఇలా అందరూ వ్యర్థమైన గడ్డిబొమ్మల్లా కనబడ్డారు. దిక్కుతోచక సదాశ్రయం దొరకక ఆర్తుడై ‘అయమగ్నే జరితా...