ఆ విధంగా చేయక జీవించేవాడు జీవితంలో హానిని పొందడమేగాక లోకంలోని అత్యాచారుల చేతిలో మరణాన్ని కూడ పొందుతాడు. అంతేకాక భగవద్భక్తుడు గోశాలలో చేర్చబడతాడు. అంటే సర్వోన్నత స్థానంలో ఉంచబడి జనులందరిచేత సేవింపబడతాడు.

ఆ విధంగా పొందిన శక్తివలన ‘దేదిష్టే ఇంద్ర ఇంద్రియాణి విశ్వా’ ‘ఆత్మ సర్వేంద్రియాలకు మార్గదర్శకమవుతుంద’ని ఈ మంత్రం వివరిస్తూంది. అంటే ఆత్మ ఇంద్రియాలను తనకిష్టమైన మార్గాల వైపునకు నడిపించుకొని వెళ్లగలదని భావం. కాకుంటే దుర్బలమైన ఆత్మను ఇంద్రియాలు తమ ఇష్టానుసారంగా ఎక్కడికైనా ఈడ్చుకొనిపోగలవు. బలీయమైన ఆత్మ ఆవిధంగా ఇంద్రియాలు లాగుకొనిపోయే ముళ్లబాటనెన్నడూ పట్టదు. అంతేకాక ఆత్మే ఆ ఇంద్రియాలకు-

యా తే తనూర్వాచి ప్రతిష్ఠితా యా శ్రోత్రే యా చ చక్షుషి
యా చ మనసి సంతతా శివాం తాం కురు మోత్క్రమీః॥
(ప్రశ్నోపనిషత్తు. 2-12)

వేదమావిధంగా చెప్పడం ద్వారా రెండు ముఖ్య విషయాలు గ్రహించాలి. చదువురానివాడు విద్వాంసులు చేసే పనుల్ని, చేష్టలను మొ.చూచి వానిననుసరించి జ్ఞానాన్ని సంపాదించుకోవాలి. ఇది మొదటిది. విద్వాంసులు వచ్చి వినిపించే విషయాలను శ్రద్ధగావినాలి. ఇది రెండవది. చదవడం వినడంలోనే అంతర్భవిస్తుంది. గురువు చెబుతాడు. శిష్యుడు వింటాడు. దీని పేరే చదవడం- చదివించడం. వినకుండ చదవడం సంభవం కాదుకదా. ఋగ్వేదమొక సందర్భంలో-