‘‘అసలు నువ్వు ట్రైన్ టికెట్‌లెందుకు క్యాన్సిల్ చేసినట్లు?’’ దీవాన్‌మీద పడుకుని టీవీలో క్రికెట్ మ్యాచ్ చూస్తున్న కొడుకుని ఉద్దేశించి ప్రశ్నించింది సాధన.
‘‘సన్నీకి ఏదో పనిపడిందట.. అందుకే క్యాన్సిల్ చేశాను’’ నింపాదిగా చెప్పాడు ఇరవై యేళ్ళ మనోజ్.
‘‘సన్నీకి పనిపడితే నీకేమిటి మధ్యలో’’ స్వరం పెంచి అడిగింది సాధన కోపంగా.

‘షిట్.. తను మళ్లీ అదే తప్పు చేసింది. ఏ మాయ కమ్మేస్తుందో ఏమో ఆ తప్పు జరక్కుండా నిరోధించటంలో విఫలమవుతోంది. ఈ తప్పు కచ్చితంగా భర్తకి తెలిసే తీరుతుంది. ‘తెలిస్తే ఏమవుతుంది?’ తల బద్దలయ్యేలా ఆలోచిస్తోంది సుజన. ఆ వార్త తెలిసినా ఎప్పట్లాగానే ప్రశాంతంగానే ఉంటాడా? లేక పిడుగులు కురిపిస్తూ విలయం సృష్టిస్తాడా?

అప్పుడే ఎనిమిదైంది. నా ఖర్మ కాకపోతే ఇవాళే సమయం ఇలా పరిగెత్తాలా? అనుకుంది ప్రభావతి. కోడలు అనన్య ఇంకా ఇంటికి రాలేదు. ఇన్నాళ్లూ అంతగా పట్టించుకోని కొడుకు హరి ఇవాళెందుకో రెండు, మూడుసార్లు- ‘ఇంకారాలేదా? రోజూ ఇలాగే వస్తోందా’ అని అడిగాడు. ఇవాళ హరి త్వరగా వచ్చాడు. అందుకే ప్రభావతికి దడగా వుంది. ఈ పిల్ల త్వరగా వస్తే బాగుండు అనుకుంటూ వీధి చివరకు చూసింది.

రైల్వే స్టేషన్... ప్రతిరోజూ సాయంత్రం అయిదున్నరకల్లా అక్కడుంటాను. పావు తక్కువ ఆరుకు లోకల్ ట్రెయిన్ వుంది. బస్సులోనూ వెళ్ళొచ్చు. కానీ, ట్రాఫిక్ జాముల్లోంచి ఇల్లు చేరేసరికి చాలా ఆలస్యమైపోతుంది. ఆ రోజు సాయంత్రం అయిదున్నరకు కాస్త ముందుగానే ప్లాట్‌ఫాం మీదున్నాను. అక్కడ చాలా తక్కువమంది వున్నారు. అటూ, ఇటూ పచార్లు చేస్తుండగా నా దృష్టి ఓ సిమెంట్ బెంచ్‌మీద కూర్చున్న వరలక్ష్మి ఆంటీ మీద పడింది.