అక్రూర వరద గోవింద
ఏను కంసుని పనుపున నేగుచుంటి
శౌరి ఏమనునో ? యంచు సంశయించి
కుందుచున్ తన్ను జేరు నక్రూరుగాంచి
కౌగిలించిన వనమాలి కంజలింతు

వేణు గానం - లేడికూన
తే.గీ. అమృతని భవేణు నాదమ్ము నాలకించి
చెంగు చెంగున నెగురుసారంగతతులు
కన్ను లానంత జలధులై గాలుచుంట
మేత మేయుట మరిచియు మెలగుచుండె

భక్తి భావన లేని ఈ బ్రతుకు మాట
ఎండకాలమునందుక ఎడారుల బాట
గుండెనే గుడిసేసి కొలిచేను తల్లీ
నిదురింప రావె ఓ నిగమంతవేద్య!
రాగభోగములన్ని రంగులేనంట
ఆణిముథ్యమువోలె ఆత్మ నిర్మల మంట
ఆత్మలో ఆత్మవై పరమాత్మగా నిలిచి
శయనించవే తల్లి శంకరుని రాణి
ఎడద దీపమ్మింక కొడిగట్టచున్నది
మసక చీకటి నాత్మ పరుగు పడిపోయింది
నీ చీరణ కమలా నిర్నిద్రకాంత

ఉ. వాయు వశంబునన్ జలధి వారికణమ్ములలోన బుట్టి త
ద్వాయువశంబునన్ విపుల వారధిలోన బుడుంగునన్ క్షణ
ప్రాయములో నశించు నచిరమ్మగు నీటి బుడంగ వోలె నీ
యాయువు ప్రాణ వాయువులు నంతము బొందు గదమ్మ ఈశ్వరీ!