ఇటు రండిరా అని నలుగురు పిల్లలను ఒక చోటికి చేర్చి వాళ్ళ జుట్లు ఒకదానితో ఒకటి ముడిపెట్టి వాళ్ళు గింజుకుంటూ ఉంటే కేకలు పెడుతూ కహకహ నవ్వుతాడు. ఈ విధంగా వ్రేపల్లెలో కృష్ణుడు భరించలేనంత అల్లరి సృష్టిస్తున్నా, దుడుకు చేష్టలు చేస్తున్నా నందుడి పట్ల మొహమాటంవల్ల గోపాలురు ఈ పిల్లవాణ్ణి కట్టడి చేయటం ఎట్లానా? అని కలవరపడ్డారు.

ఏమైనా మన జన్మ జన్మల పుణ్యంవల్ల ఈ గండం గడిచింది కన్నయ్యకు అని చెప్పింది యశోద. ఇట్లా యశోద చెపుతుండగా కొందరు బాలకులు అక్కడకు పరుగు పరుగున వచ్చి ఇట్లా చెప్పారు. మేము ఈ దగ్గరలోనే ఆడుకుంటూ ఉండగా ఏమి జరిగింది చూశామంటే, మీ కృష్ణుడు కాలితో ఈ బండిని గట్టిగా తన్నాడు. అపుడు ఈ బండి ఫెళఫెళ శబ్దం చేసుకుంటూ ఎగిరి అవతల పడిపోయింది. మేము పరుగులు తీశాం. దేవుడు కాపాడాడు. ఇది నిజంగా అద్భుతం అని ఆ బాలురు చెప్పారు.

నందుడు గోకులంలో వున్న వాళ్ళ చుట్టాలనందరినీ పిలిపించుకున్నాడు. వాళ్ళందరికీ అమూల్యమైన వస్త్రాలు బహూకరించాడు. గోపూజోత్సవం జరిపాడు. గోశాలలన్నిటినీ పరమ సుందరంగా అలంకరింపజేశాడు. ఇక గోప వనితలంతా యశోద చుట్టూ చేరి ఆమె భాగ్యాన్ని కొనియాడారు. ఇంత చక్కటి వాణ్ణి కన్నది మన యశోద! ఇంత అదృష్టం ఎవరికైనా ఉంటుందో! ఏమి నోములు నోచిందో. ఏమి వ్రతాలు ఆచరించిందో అని పొగడ్తలతో ముంచెత్తారు యశోదను.

ఈ పనిలో తన అనుచర గణంతో సహా ఆల మందల పల్లెలో పూతన అనే్వషిస్తూనే వున్నది. చీకటి పడగానే ఇల్లిల్లు తిరుగుతూ పురిటి శిశువులు ఎక్కడ ఉన్నారా అని గవేషిస్తూ ఉంటుంది పూతన. ఇట్లా వ్రేపల్లె రాగానే నందుడి ఇంటి ఆవరణలో యశోద పక్కనే వెల్లకిలా తల్లిని ఒత్తుకుని పడుకుని ఉన్న నందుడి ముద్దుల పట్టిని చూసింది. చడీ చప్పుడు లేకుండా కాసేపు ఆ శిశువును పరిశీలనలగా చూసింది.