మనకంటే ముందు మరే దేశమయినా సక్సెస్ అయిందంటే మన సంవత్సరాల తరబడి పడిన కష్టం రేస్‌లో ఓడిపోతుంది. నేను చాలా కష్టపడి పనిచేస్తున్నాను. మరి అదృష్టం ఎలా ఉందో చూడాలి.
టైం వృధా చెయ్యకు. త్వరగా జరగాల్సినవి చూడు’’.
తన రీసెర్చి గురించి, ఈ పరిస్తితి గురించి, అంటూ ఎంతో పెద్ద ఉత్తరం రాశాడు. కాని నాకు మాత్రం ఏదో తెలియనంత అసంతృప్తి ఆవరించింది.

‘‘మీ చేతులలో చాలామంది పిల్లలు పుట్టే ఉంటారు కదా!’’
చిరునవ్వుతో అంది ‘‘వేలమంది పుట్టి ఉంటారు’’.
‘‘ఇలాటివో?’’ అన్నాను. ఎందుకో ‘అబార్షన్’ అన్న పదం నాకు ఉచ్చరించబుద్ధి అవలేదు.
‘‘ఇంచుమించు అనేన్నానేమో!’’ అంది.
ఆశ్చర్యంగా చూశాను.
‘‘మీకు ఏమీ తప్పు అనిపించదా?’’ అడిగాను సంకోచిస్తూనే.

‘‘ఏం లేదు కల్యాణి- ఇంకా జీవితంలో సెటిల్ అవ్వకుండా, పిల్లలు పుడితే చాలా బర్డెన్ అయిపోతుంది. అక్కడికి వెళ్లడానికి ఇంకా ఆలస్యమవుతుంది. అందుకని రఘు ఇప్పుడప్పుడే పిల్లలు పుట్టకుండా అబార్షన్ చేయించమంటున్నాడు’’ అంది.
‘‘ఏమో కల్యాణి, నాకు అదే మంచిదనిపిస్తోంది. ఇద్దరు చాలా చిన్నవాళ్ళు, చెరొక చోట ఉంటారు. ఇంతలో ఓ పిల్లను పెంచడం కూడా కష్టమయిపోతుంది. ఇదే మంచిదేమో!’’ అంది తన అభిప్రాయాన్ని కలుపుతూ!

అందుకని ఆవిడతో డిస్‌కస్ చేస్తూనే ఉంటుంది.
‘‘ఎందుకని అడగకు శాంతా! కొన్నిటికి ఏ సైన్సు సమాధానం ఇవ్వలేదు, అంతే’’ అంది డాక్టర్ ఉష.