S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
డైలీ సీరియల్
క్లియోపాత్రా చప్పున లేచి కూర్చుంది. ఆయా యువరాణి శరీరాన్ని తాకి చూసి ‘‘జ్వరం లేదు.. పిచ్చి పిల్ల! రాత్రి అనవసరంగా భయపడ్డావు. ఈ రాజప్రాసాదంలో భయం అనేది ప్రవేశించగలదా?’’ అన్నది.
మనవాళ్ళు వొదిలినా, ఆ రోమన్ పశువులు, ముందు వెనుకలు ఆలోచించకుండానే అక్కడే నరికి పోగులు పెడతారు’’ అన్నది ఆయా.
ఆ మాటలు వినేప్పటికి యువరాణి కంపించింది. తాను మనసారా ప్రేమించిన ఆయా తన కళ్ళ ఎదుటనే హత్య గావింపబడుతున్నట్లు ఆమె భావించింది.
‘‘ఐతే వెళ్ళొద్దులే ఆయా!’’ అన్నది.
‘‘అమ్మా! అసలేం జరిగిందో నాకు చెప్పవూ?’’
స్వేచ్ఛ! తనకు స్వేచ్ఛ కావాలి! బైట సువిశాలమైన ప్రపంచం వున్నది. అక్కడ రుూ రాజభోగాలు లేకపోగాక! మనసులోని కోర్కెలన్నీ తీరకుండుగాక! కనుసన్నలకు వేచి ఉండే బానిసలు లేకపోగాక! కాని, స్వేచ్ఛ ఉంది! ప్రపంచంలోకి వచ్చిన ప్రతి జీవి ఆశించి, పోరాడి గెలుచుకోదగిన స్వేచ్ఛ! దాన్ని సాధించాలి తను! సాధించలేనట్లయితే తన జన్మ వృథా!
తమాషా - తనకు సాక్షాత్తు తమ్ముడైన సైప్రస్ రాజు- టాలమీ వంశీకుణ్ణి రోమన్లు హత్య చేశారన్న వార్త విన్నప్పుడు కూడా తన తండ్రి విచారించలేదు. ఎవరో ఎక్కడో చనిపోయినట్లు ఊరుకున్నాడు. లేక రోమన్‌ల వల్ల తనక్కూడా అలాంటి ప్రమాదమే ఉన్నదని భావించి, భయపడి ఊరుకున్నాడేమో?
కొత్త సీరియల్ ప్రారంభం
*
ఆ అమ్మాయికి హఠాత్తుగా మెలుకువ వచ్చింది. గాబరాగా హంసతూలికా తల్పం మీదనుంచి లేచి నిలబడింది. చుట్టూ కలయజూచింది. అది తన గదే! కంటికి ఇంపుగా ఉండే దీపాలు వెలుగుతూనే వున్నవి. సువాసనలతో గది నిండి వుంది. ఎంతో ప్రశాంతంగా వున్న రుూ వాతావరణంలో సుఖంగా నిద్రపొయ్యేందుకు మారుగా, ఆమె భయంతో లేచింది.
ఆ నవ్వుకు మరికొన్ని శ్రావ్యమైన కంఠాలు కూడా కలిసినవి. సరస్వతి సిగ్గుతో తలవంచుకున్నది.
‘‘ఔనర్రా! నిజమే! మనమిప్పుడు సూడిదలు కూడా ఇచ్చి పంపవద్దా?’’ అన్నది రాణి.
‘‘నిజమే రాణీ!’’
ఆ వేడుకలన్నీ చాలా ఆలస్యమయ్యేట్లు తోచగానే ‘‘రాణీ! కోటమై ఆయన బండిలో నాకోసం వేచి ఉన్నారు!’’ అన్నది సరస్వతి సిగ్గుపడుతూ.
‘‘చూశారటర్రా! అప్పుడే మనందర్నీ మరిచిపోయింది!’’ అన్నది రాణి.
తనకీ పరిస్థితి ఒక సదవకాశాన్ని చేకూర్చిందని తెలుసుకున్నదామె.
‘‘ఇదంతా మీ మూలానే జరిగింది. ఇప్పుడు నా జీవితం ఏం కావాలి? ఈ రహస్యం బైటికి పొక్కితే ఇంకేమన్నా ఉన్నదా?’’ అన్నది సరస్వతి కళ్ళ నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ.
నేను కావాలనే ఆమెతో మీ సమాగమాన్ని ఆటంకపరచి, ద్రోహచింతో ప్రవర్తిస్తున్నానని ఆమె తలపోస్తోంది’’’
వీరభద్రుడన్న మూడు నిద్రలు, ముప్ఫై నిద్రలైనవి. ముప్పై, అరవై అయినవి. అరవై తొంభై అయినవి.
‘‘ఇంకో పది నిద్రలతో శోభన శతదినోత్సవం పూర్తవుతుంది!’’ అన్నాడు వీరభద్రుడు.
‘‘నా బతుకు దినదిన గండంగా ఉన్నది. రాణికి నచ్చచెప్పటం నావల్ల అయ్యేట్లు లేదు.. మీరొకసారి వచ్చి..’’
‘‘నేను రాను.. చిక్కినంతవరకే దక్కుదల అనుకోగలను!’’
‘‘ఆ భయం నీకు అక్కర్లేదు సరూ! నేను ఇక్కణ్నుంచి గుడారం పీకిపారేస్తాను!’’
‘‘ఆమె అంత తెలివి తక్కువగా ప్రవర్తిస్తుందా? ఏదో మిషమీద కసి దీర్చుకుంటుంది.. మీ సంగతి అలా వుంచండి. నేనే మీ మీద మనసుపడి మిమ్ము లోబరచుకున్నానని ఆమె నమ్మితే, నాకు ఎంత ప్రమాదమో ఆలోచించండి. రాజదండనకు కళ్ళూ, చెవులూ ఉండవు; కాఠిన్యమొక్కటే కనిపించే లక్షణం.. అంతేకాదు.. నేను ఇక్కడికి రాకుండా కట్టడి చేస్తే?’’