ద్రౌపదిని పరిశీలించినప్పుడు నేటి సమాజంలోని సామాన్య స్ర్తి కనిపిస్తుంది. ఆమె యజ్ఞంలో పుట్టినా, కురువంశంలో మెట్టినా, జనవంద్యుల నుబొందినా, అతిపరాక్రమ వీరులను భర్తలుగా పొందినా ద్రౌపదిలో ఒక సామాన్యస్ర్తినే ఎక్కువగా కనబడుతుంది. ఆమె సంగ్రామానికి హేతువుగా, ప్రేరక శక్తిగా కనిపిస్తుంది.

ఎక్కడలేని సుడిగాలి రూపంలో తృణావర్తుడను రాక్షసుడు వచ్చాడు. ఊర్లు పోలాలన్నింటా పోడుగాలి వచ్చింది. ఇళ్లు, మనుషులు అంతా ఎగిరిపోతున్నారా అంటూ రుంయి రుంయి అంటూ గాలి మహాశబ్దంతో వీచసాగింది. ఈ గాలిని చూచి ఇంతకుమునుపెన్నడు ఇంతటి సుడిగాలి రాలేదని అనుకొంటూనే గాలికి ఎగిరి వెళ్లేవస్తువులను పట్టుకోవాలంటూ యశోద నెమ్మదిగా కృష్ణుని నేలపై పడుకోబెట్టి లేచింది.

చిన్నపిల్లవాడు చెప్పినదంతా విన్న చిత్రకేతువులో వ్యామోహం వీడింది. నశ్వరమైన దాన్ని వదిలిపెట్టేసాడు. శాశ్వితమూ, నిత్యమూ , సత్యమూ యైన నారాయణుని గూర్చి తెలుపమని నారద మహర్షిని వేడుకున్నాడు. నారదుడు చిత్రకేతువుకు నారాయణ మంత్రాన్ని ఉపదేశించాడు. ఆ మంత్రోచ్చారణ తో చిత్రకేతువు ఆనందించాడు. ఏడు రాత్రుళ్లు ఏడు పగళ్లుసమాధినిష్ఠుడై హరిధ్యానం చేశాడు.

పుట్టిన జీవి మరణించక తప్పదు. మరణించిన జీవి మరలా పుట్టడం తప్పదు. అయతే మరణించిన జీవి మరలా పుట్టుతూనే ఉందా లేదా అన్నది తెలియని విషయం కాని పుట్టిన ప్రతి జీవి మాత్రం మరణిస్తూనే ఉంది. ఈ జననమరణాల మధ్య ఉన్న జీవితం లో చేసే మంచిచెడులు మాత్రం వాటి ఫలితాలను ఆ జీవే భరిస్తుందనేది అందరూ చెప్పేదే. ఏదైనా కష్టం వచ్చిన పుడు ఇదిగో నీవీ పాపం చేసి ఉన్నావు కనుక నీ కీ కష్టం ప్రాప్తించింది అని అంటారు.