నేర్చుకుందాం

సీ॥ పలుకుల ముద్దును, గలికిక్రాల్గన్నుల తెలిపునువలుఁదచన్నులబెడంగు
నలఘుకాంచీపదస్థలముల యొప్పును లలితానేందుమండలము రుచియు
నళినీలకుటిల కుంతలముల కాంతియు నెలజవ్వనంబున విలసనమును
నలసభావంబునఁ బొలుపును మెలుపును గలుగు నగ్గిరికను దలఁచి తలఁచి

ఆ. ముదితయందుఁ దనదు హృదయంబు నిలుపుటఁజేసి రాగ మడర భాసురముగ
రమణతో పనాంతరమున రేత్క్యంద మయ్యె నవని పతికినెయ్య మొనర
భావం: గిరికి ముద్దు పలుకులను అందమైన కన్నులను, వక్షోజాల సోయగాన్ని నడుమందాన్ని, చంద్రబింబం వంటి ముఖసౌందర్యాన్ని తుమ్మెదల వలె నల్లనైన వంకరనైన శిరోజాల సౌభాగ్యాన్ని నవవన విలాసాలన అలన విలాసాల అందచందాలను ఉపరిచరుడు తలచుకుని తలచుకుని గిరికాలగ్నమనస్కుడై ఆ వన మధ్యంలో రేతస్ఖలనమొనర్చాడు.

శ్రీమదాంధ్ర మహాభారతము - ఆదిపర్వము