ఎవరైనా ఉన్నారా?

ఇప్పుడందరూ ఏమిటో
వౌనాన్ని ముఖానికి తగిలించుకుని
ఒంటరితనాన్ని మోసుకుని తిరుగుతున్నారు
మాట్లాడాల్సిన మాటలన్నిటినీ గుండెల్లో పాతేసి
చీకట్లోకి నడిచిపోతున్నారు
సూర్యుడిని మబ్బుల్లో కప్పెట్టి
దిగులు మేఘాల దొంతరలను పేర్చుకుంటూ
రాత్రులకు ప్రాణం పోసుకుంటున్నారు
తోటలోని అందమైన పూలను ఆరాధించడం మాని
రాలిన ఆకులను లెక్కెడుతూ
కృంగి కృశించి పోతున్నారు
కన్నీళ్లను కూజాల కొద్దీ నింపి
దుఃఖాన్ని పోగుజేసుకుంటూ
ఎవరూ లోపలికి ప్రవేశించకుండా
ఇనుప కచ్చడాలను నిర్మించుకుంటున్నారు
పొరలు పొరలుగా గతపు గుర్తులను ఒలుచుకుంటూ
గరళాన్ని మింగలేక మానలేక అవస్థలు పడుతూ
మట్టిలో కలిసిపోతున్నారు
ప్రశాంతమైన నదిలా ప్రవహించడం మాని
అలల కెరటాలై లోపల్లోపలే విరుచుకుపడుతున్నారు
ఒత్తిళ్ల ముళ్ల మధ్యన నలిగి
రక్తాన్ని స్రవిస్తూ చిక్కి శల్యమై పోతున్నారు
ఇక్కడెవరైనా ఉన్నారా
కాస్త వారి రెపరెపలాడుతున్న
ప్రాణజ్యోతిలో ఆశల చమురు పోసి వత్తి ఎగదోయడానికి?
ఒకరైనా దయచేసి వచ్చి
ఈ జీవితాలకు కాస్తంత ప్రేమను భరోసాగా ఇచ్చి
కొండంత అండగా నిలబడండి
ఒక్క కిరణమైనా జొరబడకుండా
వారు పటిష్టంగా నిర్మించుకున్న జైలులో
మగ్గుతున్న వారందరినీ
బయటకు తెచ్చి వెలుగు టానిక్ పట్టి కళ్లలో కాసిని కాంతిదీపాలు వెలిగించండి