నేర్చుకుందాం

చ. అనినఁ బ్రతీపుఁ డిట్లనియె ‘నంబురుహానవ యగ్ని సాక్షికం
బునఁ బరిణీత యైన సతి ఁ బొల్పుగ నొక్క తఁగాని యన్యలన్
మనమున నేనియుం దలఁవ మానిని ! బుట్టి జితాత్ము నన్ను ని
ట్లని పలుకంగ నీ కగునె? యన్యులఁ బల్కినయట్ల బేలవై
భావం: ప్రతీపమహారాజును చూచిన గంగాదేవి అతని దగ్గరకు వచ్చి అతని కుడితొడపైన కూర్చుంది. ఆమె అలా కూర్చునగానే ప్రతీపుడు ఆశ్చర్యంతో నీవెవరువు. ఎక్కడిదానవు అని అడిగాడు. దానికి గంగ నేను జహ్ను మహర్షి కుమార్తెను. నీ మంచిగుణాలను చూచి వివాహం చేసుకోవాలని వచ్చాను అంటే దానికి ప్రతీపుడు ‘‘ఓ పద్మముఖీ! అగ్నిసాక్షిగా పెండ్లాడిన భార్యను ఒక్కతనేగ ఆని ఇతర వనితలను మనసులో సైతం స్మరించను. ఓ అభిమానవతీ ! ఇటువంటి ఆత్మ నిగ్రహమున్న నన్ను ఇతరులతో పలికినట్లుగా అమాయకురాలవై ఈ విధంగా అడగటం నీకు న్యాయమా ’’అని అడిగాడు.

శ్రీమదాంధ్ర మహాభారతము - ఆదిపర్వము