భూతదయ
జముడు కాకి ఒక్కటి
ఒంటరిగా ఎగిరివచ్చి
పూలచెట్లమాటున
వాటంగా వాలింది
మొక్కల గుబురుల్లో
గెంతిగెంతి గోప్యంగా
భయపడే చూపులతో
బాసటగా నిలిచింది
నీటిమడుగు నీడలో
నిక్కినిక్కి చూసింది
అటు చూసి, ఇటు చూసి
ముచ్చటైన ముక్కుతోడ
అరకొరగా నీరు తాగి
ఆకలిగా నోరుతెరచి
అందినంత రొట్టెముక్క
అందుకుంది ఆబగా

ఆరోజు దీపావళి పండుగ. ఊరంతా ఆనందోత్సాహాలతో కళకళలాడుతోంది. ఇళ్లన్నీ అల్లుళ్ల, కూతుళ్ల, మనుమలు, మనుమరాళ్ల రాకతో కొత్త శోభ సంతరించుకున్నాయి. సాయంత్రం నాలుగు గంటలకల్లా అందరూ టపాసులు కొనుక్కుని దీపావళి పండుగ సంబరంగా జరుపుకునేందుకు ఉత్సాహంగా సన్నద్ధమయ్యారు. సాయంత్రం అయ్యేసరికల్లా పండుగ సంబరం మొదలైంది. అమావాస్య నాడు వచ్చిన పున్నమిలా వుంది వాతావరణం.

రాము చదివే పాఠశాలలో గ్రంథాలయం ఉంది. వాళ్ల టీచరు చదువుకోడానికి పిల్లలకు ఒక మంచి కథల పుస్తకం ఇస్తూ ఉంటారు. రాము అందులో చదివిన కథని గుర్తు పెట్టుకుని ఇంటికి వచ్చాక తన స్నేహితులకి చెప్తూ ఉంటాడు. అది వాళ్లకి ఒక అలవాటుగా మారింది. అందుకోసం ప్రతిరోజు సాయంత్రం అందరూ ఒకచోట కలుసుకుంటారు. ఆరోజు అందరూ శర త్ వాళ్ల వరి పొలంలో ఉన్న గడ్డిమేటు దగ్గర కలుసుకున్నారు.

‘నాగరాజుకి బ్రేకప్ చెప్పేశావట నిజమేనా’? అడిగింది అమృత.