ప్రభాత కిరణాలు పుడమిని తాకి
పులకించిపోయాయి
పక్షుల కిలాకిలారావాలు
ప్రకృతిని పరవశింపజేశాయి
గలగల పారే నదీమ తల్లి
రవికిరణాల తాకిడికి
ముగ్ద మనోహరంగా కనిపించింది
వాటి సోయగాల్ని మీలో కలబోతగా
నిండుగా తయారయిన నా ఊర్వశీ
దివిలోని తారలు అపురూపంగా
అచ్చెరువుగా నీ సౌందర్యాన్ని
అవలోకిస్తున్నాయి
పురి విప్పి నాట్యమాడే నెమలి

మొబైల్ రింగవడంతో ఒక్కసారిగా తెలివి వచ్చింది నాకు.
లేచి టైం చేసుకుంటే తెల్లవారు జాము రెండున్నరగా చూపిస్తుంది సమయం.
ఈ సమయంలో ఎవరబ్బా? అని నా మనసు కీడు శంకించింది.
ఫోన్ లిఫ్ట్ చేశాను.
అట్నుంచి ‘‘అన్నయ్యా నాన్న నాన్న అన్నయ్యా’’ అంటూ తమ్ముడి దీనాలాపన వినిపించింది.
‘‘ ఏమయిందిరా చెప్పు’’ అన్నాను.

సోమనాథపురంలో సోమయ్య అనే ఒక సోమరిపోతు ఉండేవాడు. అతని భార్య సోమమ్మ ప్రతిరోజూ కూలిపనికి వెళ్లి, ఆ వచ్చిన డబ్బులతో కుటుంబాన్ని పోషించుకుని వచ్చేది. ఆ ఊళ్లోనే భీమయ్య అనే ఒక భూస్వామి ఉండేవాడు. సోమమ్మ పడుతున్న కష్టాన్ని చూడలేక మంచి హృదయంతో సోమమ్మని పిలిపించి ‘‘నీ భర్త ఏ పనీ చేయకుండా అలా ఊరికే ఉంటే ఇల్లెలా గడుస్తుంది. అందుకే రెండెకరాలు కౌలుకు ఇస్తాను. సాగు చేసుకుని బతకండి’’ అన్నాడు.

ఢిల్లీ మహానగరం!
శీతాకాలం కావడం వల్ల మంచు అదే పనిగా కురుస్తోంది.
సమయం ఉదయం పదిన్నర అయింది.
సీతారామయ్యగారు చేతిలో బ్యాగుతో పాటు రైల్వేస్టేషన్ ఏరియాలో వేగంగా నడుస్తున్నారు.
ఆ ప్రాంతమంతా గందరగోళంగా ఉంది.
ఎక్కడ చూసినా జనం కనిపిస్తున్నారు.
సీతారామయ్యగారు వేగంగా అక్కడున్న ఒక కేంద్ర ప్రభుత్వ సంస్థ ప్రధాన కార్యాలయంలోకి నడిచారు.