AADIVAVRAM - Others

కొత్త పదాలు అవసరం

S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.

కొత్త మాటలని పుట్టించటం అనేది నేనిప్పుడు కొత్తగా సృష్టించిన ప్రక్రియ ఏమీ కాదు. కొత్త పదాల అవసరం అలా పుట్టుకొస్తూనే ఉంటుంది. ఈ విషయం గురించి నేను ఇదివరలో - వ్యాసాలలోను, బ్లాగులలోను - ఎన్నో కోణాల నుండి చర్చించేను. ఇప్పుడు మరొక కోణం నుండి పరిశీలిద్దాం. ఉదాహరణకి ఈ దిగువ జాబితాలో తెలుగు పేర్లు చూడండి: మిరప, సపోటా, సీతాఫలం, రామాఫలం, బొప్పాయి, జామ, మొక్కజొన్న, పొగాకు, బంగాళాదుంప మొదలైనవి. ఇవేవీ మన దేశపు పంటలు, కాయగూరలు, ఫలాలు కావు. ఇవన్నీ దక్షిణ అమెరికా, కరిబియన్ ప్రాంతాల నుండి మనకి బుడతగీచుల ద్వారా దిగుమతి అయినవి. ‘వీటికి మనం బుడతగీచు పేర్లు వాడేసుకుంటే సరిపోయేది కదా, ఎందుకొచ్చిన గొడవ’ అని అప్పట్లో ఎవ్వరూ అనుకున్నట్లు లేదు! వీటికి ఈ తెలుగు పేర్లు ఎలా వచ్చాయో చెబుతాను.
అసలు పాశ్చాత్యులు అమెరికాకి రావటానికి కారణం మనమే! అంటే భారతీయులం. మన దేశానికి వచ్చి మిరియాలు, లవంగాలు, దాల్చిన చెక్క, మొదలైన సుగంధ ద్రవ్యాలు కొనుక్కుందుకి, సముద్రపు దారి కనుక్కునే హడావిడిలో వీళ్లకి కాలం కలిసి వచ్చింది. దారి తప్పితే తప్పేరు కాని, తంతే బూర్ల గంపలో పడ్డట్లు వీళ్లు అమెరికా ఖండంలో వచ్చి పడ్డారు! ఇక్కడ (అంటే దక్షిణ అమెరికా, కరిబియన్ ప్రాంతాలు అని చదువుకొండి) వీళ్లకి మిరియాలు కనిపించలేదు కాని మిరపకాయలు కనిపించేయి. అంతవరకు మిరియాలని ఇంగ్లీషులో ‘పెప్పర్స్’ అనేవారు. ఇవి కూడా అవే కాబోలు అని అనుకుని వీటిని కూడ్ ‘పెప్పర్స్’ అనటం మొదలెట్టేరు. కాని మిరియాలు నల్లగా, గుండ్రంగా ఉంటాయి. ఈ మిరపకాయలు ఎర్రగా కోలగా ఉన్నాయి. పైపెచ్చు ఈ రెండింటి రుచులలో కూడ తేడా ఉంది. ఇటువంటి పరిస్థితులలో వీటినీ మిరియాలే అంటే ఏం బాగుంటుందని నాలాంటి చాదస్తుడు గొణగటం మొదలెట్టి ఉంటాడు. ఈ సణుగుడు భరించలేక, అప్పటి నుండి నల్లగా, గుండ్రంగా ఉన్న వాటిని ‘బ్లేక్ పెప్పర్స్’ అనిన్నీ, పచ్చగా, కోలగా ఉన్న వాటిని ‘గ్రీన్ పెప్పర్స్’ అనిన్నీ, ఎర్రగా, కోలగా ఉన్న వాటిని ‘రెడ్ పెప్పర్స్’ అనిన్నీ అనటం మొదలెట్టేరు. మిరియాల జాతి వేరు, మిరపకాయల జాతి వేరు. అయినా ఈ పేర్లు అలా అతుక్కుపోయాయి.
ఈ మిరపకాయలని బుడతగీచులు మన దేశం తీసుకు వచ్చినప్పుడు వాటిని వాళ్లు ‘రెడ్ పెప్పర్స్’ అనే అర్థం స్ఫురించేలా ఏదో పోర్చుగీసు భాషలో మాట మాట్లాడి ఉంటారు. దానిన మన వాళ్లు తెలిగించి ‘ఎర్ర మిరియపు కాయలు’ అనే వారు (నేతి బీరకాయలో నెయ్యి ఎంత ఉందో ఈ ఎర్ర మిరియపు కాయలలో మిరియాలూ అనే్న ఉన్నాయన్న విషయం తెలిసి కూడా) మన తెలుగు వాళ్లు చాలా జోరుగా మాట్లాడుతారు - మీరు గమనించేరో లేదో, అసలు బుర్ర ఎంత జోరుగా ఆలోచించగలదో అంతకంటె జోరుగా మాట్లాడుతారు, మన వాళ్లు. ఈ జోరులో ఆ మిరియపు కాయ కాస్తా మిరపకాయ అయింది. దీనే్న తెలుగు బాగా రాని వాళ్లు మెరపకాయ అని అనటం నేను విన్నాను కానీ ‘మిరప’ ఎక్కువ మంది అంగీకరించిన ప్రయోగం.
ఇక సపోటా సంగతి చూద్దాం. స్పేనిష్ భాషలోనూ, పోర్చుగీసు భాషలోనూ కూడ ఈ పండుని ‘సపోటా’ అనే అనేవారు. ఇప్పటికీ అంటున్నారు. ఎందువల్ల? దక్షిణ అమెరికాలో అప్పటికే ఉంటూన్న ‘ఇండియన్లు’ వీటిని సపోటా అనేవారు. ఇది అచ్చుతో అంతం అయే మాట కనుక మన భాషలో ఇమిడిపోగలిగింది. కనుక దీన్ని మనమే కాదు, ప్రపంచం అంతటా సపోటా అనే అంటున్నారు.
పోతే, జామపండు. ఇదీ మన దేశపు పండు కాదు. దీన్ని దక్షిణ అమెరికాలో ‘గ్వావా’ అంటారు. ఇంగ్లీషులోనూ ఆ మాటే స్థిరపడి పోయింది. కాని గ్వావా నుండి ఈ జామ అన్న మాట ఏ దారి వెంబడి వచ్చిందో పరిశోధన చేసి కనుక్కోవాలి. దీనిని మన తెలుగు విద్యార్థులకి పరిశోధనా అంశంగా వదలిపెడుతున్నాను.
ఇంగ్లీషు భాషలోకి ‘టుబేకో’ ఎక్కడ నుండి వచ్చిందో తేల్చి చెప్పడం కష్టం కాని, ఈ ఆకులని చుట్టలు చుట్టి ‘హైతీ’ అనే దేశంలో కాల్చడం కొలంబస్ చూసేడుట. ఆ చుట్టలని వారు ‘తంబాకు’ అనేవారుట. ఈ ‘ఆకు’ శబ్దం తెలుగులో ఆకు లా ఉంది కనుక దీనిని తంబాకు అనేసి ఉండుంటే సరిపోయి ఉండేది. కాని బుడతగీచులో, మరెవ్వరో తంబాకు నుండి ‘టుబేకో’ని తయారుచేసేరు. మరెవ్వరు మహానుభావులు ‘టుబేకో’ నుండి పొగాకు అనే పేరుని పీకి పుణ్యం కట్టుకున్నారు. వారి వరసులే జూళజూళూ కి తవ్వోఢ అని పేరు పెట్టి ఉంటారు. ఇంత సహజమైన పేర్లు పెట్టినందుకు వీరికి నిజంగా ఒక వీరతాడు వెయ్యాలి. ఒక్క తాడు వేసి మరొకసారి తంబాకు దగ్గరికి వెళదాం. పొగాకుని కాల్చకుండా తమలపాకులో కట్టబెట్టి బుగ్గన పెట్టుకుంటే దానిని తంబాకు అనడం నా చిన్నతనంలో విన్నాను.
మెక్సికో వంటి ఉష్ణ మండలాలలో మరో రెండు జాతుల పళ్లు దొరుకుతాయి. వాటికి వాళ్ల భాషలో ఉన్న పేర్లు మన నోట ఇమడవు, మన భాషలో ఇమడవు. అందుకని మనలో ఎవరో మహానుభావులు (వారికి చేతులెత్తి నమస్కారం చేస్తున్నాను) వాటికి ‘సీతాఫలం’ ‘రామాఫలం’ అని పేర్లు పెట్టేరు. చూడండి మన తెలుగు పళ్లల్లో ఈ రెండింటికే ‘్ఫలం’ అనే సంస్కృతపు తోక ఉంది. మిగిలినవి అన్నీ ‘పండు’తోనే అంతం అవుతాయి. మామిడి పండు, అరటి పండు, నేరేడు పండు, మొదలైనవి. కనుక సీతాఫలం, రామాఫలం అన్న పేర్లు పురాతనమైనవి కావనిన్నీ, ఇటీవల కాలంలో వాడుకలోకి వచ్చాయనిన్నీ నా సిద్ధాంతం.
రామాఫలం యొక్క శాస్ర్తియ నామం శశ్యశ్ఘ ళఆజషఖ్ఘఆ్ఘ. దీనిని ఇంగ్లీషులో ఇఖ’ఒ దళ్ఘూఆ అని అంటారు. సీతాఫలం యొక్క శాస్ర్తియ నామం కూడా ఇదే కానీ దీనిని ఇంగ్లీషులో షఖఒఆ్ఘజూ ఘఔఔళ అని అంటారు.
హవాయిలో ‘స్టార్ ఫ్రూట్’ అనే మరొక పండు దొరుకుతుంది. ఇది జామపండు పరిమాణంలో ఉన్న బీరకాయలా ఉంటుంది. సన్నటి ముక్కలుగా తరిగినప్పుడు ఆ ముక్కలు గుండ్రంగా కాకుండా నక్షత్రాకారంలో ఉంటాయి. దీని స్వస్థలం శ్రీలంక ట! పొరుగు దేశపు పండు కనుక ఈ పండుకి తెలుగులో ఏదో పేరు ఉండే ఉండొచ్చు. కానీ నేనెప్పుడూ భారతదేశంలో ఈ పండుని చూడలేదు. దీని పేరు వినలేదు. ఎవరూ ఏమీ అనకపోతే - ఎవరూ ఏమీ అనుకోకపోతే - నేను దీనికి ‘హనుమాఫలం’ అని పేరు పెడుతున్నాను. ఇప్పుడే - ఈ వాక్యం రాస్తూ ఉంటే - ఈ ఆలోచన వచ్చింది! మీకు నచ్చకపోతే వాడకండి కాని నన్ను తిట్టుకోకండి! హనుమంతుడికీ, లంకకీ ఉన్న సంబంధాన్ని పురస్కరించుకుని, రాముడి పేర, సీత పేర పళ్లకి పేర్లు ఉన్నాయి కనుక హనుమంతుడి పేర ఒక పండుంటే బాగుండదూ? మీకు హనుమాఫలం అన్న పేరు నచ్చకపోతే సుందర ఫలం అనొచ్చు. నేను ఈ పండుకి హనుమ ఫలం అని పేరు పెట్టేసిన తరువాత వికీపీడియా తిరగేసి చూస్తే దీని తెలుగు పేరు అంబాణం కాయ అని కనిపించింది. మీరే చెప్పండి! అంబాణం కాయతో పోల్చి చూస్తే హనుమాఫలం బాగులేదూ?
ఈ కథ ఇంతలా సాగదీసి ఎందుకు చెప్పుకొచ్చేనంటే మన పూర్వులు వీటికి తెలుగు పేర్లు పెట్టేరు కనుక ఈ ఆస్తిని మనం వాడుకుంటున్నాం. మన పిల్లలకి ఈ ఆస్తిని పెంచి, పెరిగించి ఇవ్వాలి కానీ, ఉన్న మాటలనే వాడుకోకుండా అడుగంటిస్తే ఏమి బాగుంటుంది? మీరే చెప్పండి!

- వేమూరి వేంకటేశ్వరరావు ప్లెజన్‌టన్, కేలిఫోర్నియా