హుతాత్ముడవటానికి ముందు రోజు భగత్‌సింగ్ తన సెల్‌లో ఏదో పుస్తకం చదువుకుంటూండగా బయటి నుంచి ఎవరో ‘సర్దార్జీ’ అని మెల్లిగా పిలిచారు. లేచి తలుపు దగ్గరికి వెళితే ‘మీకో సందేశం తెచ్చాను. జవాబివ్వండి’ అన్నాడొకడు రహస్యంగా.
‘సర్దార్జీ! నిజమైన విప్లవకారుడిలా మీరు బయటపడదలిస్తే ఇప్పటికైనా సమయం మించిపోలేదు. మీరు సరే అంటే ఏదో ఒకటి చేయగలం’ అన్నది 14వ వార్డులోని విప్లవ ఖైదీల నుంచి అందిన సందేశం. భగత్‌సింగ్ అప్పటికప్పుడే ఇలా జవాబు రాసి రహస్య దూత చేతిలో పెట్టాడు:

ఈ వారం ‘్భగ్యనగరిలో ఆణిముత్యాలు’ వ్యాసం చాలా బాగుంది. ఆలోచింపజేసేదిగా ఉంది. గోపీచంద్ కృషి వల్ల భారత్ ఈ పతకాన్ని సాధించగలిగింది. అతడి కృషి, సింధు పట్టుదల, క్రీడా నైపుణ్యం ఎంచదగ్గది. ఇప్పుడు ప్రతి రాష్ట్రం మేల్కొని మంచి క్రీడాకారులను ప్రోత్సహించాలి. రాజకీయాలకు అతీతంగా ఉంటే ఎన్నో ఆణిముత్యాలు రాణిస్తాయి. అలాగే ఊహించని విధంగా జిమ్మాస్టిక్స్‌లో దీపాకర్మాకర్ దూసుకొచ్చింది. అంటే ఈ క్రీడలో రాణించే శక్తి ఉందన్నమాట. ఏదో తూతూ మంత్రంగా కాకండా జిమ్మాస్టిక్స్‌ని ప్రోత్సహిస్తే భారత్ అంతర్జాతీయ స్థాయిలో వచ్చే ఒలింపిక్స్‌లో గట్టి పోటీ ఇవ్వగలదనిపిస్తోంది.
-జి.జి.కె.రావు (శ్రీకాకుళం)

సినిమా పాట నిజానికి పల్లెకు పోదామని ఉంది కదూ! ఆ తరువాత పారును చూద్దాం అని కూడా ఉంది. దేవదాసు సినిమాలో హీరోయిన్ పేరు పార్వతి. అప్పట్లో సినిమా పాటలు సినిమాలో అతికినట్టు రాయించుకునే వారన్నమాట. మరి లోకాభిరామంలో వ్యాసాలు కూడా అతికినట్టే రాయాలి కదా! కనుక పక్క కొమ్మల మీదికి ఎక్కకుండా అనుకున్న పద్ధతిలో పెళ్లిళ్ల గురించే చెప్పుకుందాం.

సముద్ర ఘోష
నా గోస
నడి సంద్రంలో
నా జీవన సమరం
సగం జీవితం
సముద్రయానమే
ఆలి తీరంలో
నేను బతుకు తెరువుకై
సంద్రంలో
పడవలో
వలలతో
చేపలకై
వారం పక్షం రోజులో
ఎన్ని రోజులో ఏమో
ఆకలి దప్పిక ఎరుగను
చేపలు ఎన్ని పడితే
అంత ఆనందం నా కళ్లల్లో
నా రాకకై
సూర్యోదయం నుండి
సూర్యాస్తమయం దాకా
కనుచూపు మేర
నా పడవ కానవస్తుందేమోనని
కానరాకపోతే నిరాశ
కానవస్తే నా చెలి కళ్లల్లో కాంతి
దినదిన గండం నా పయనం
ఐనా సమరం సంద్రంతో నిరంతరం
అలల అలజడి
ఉవ్వెత్తున ఎగసే అల

తొలకరి వేళ
చిరుజల్లులు కురిసి
పుడమి కాంత మేనుకు
హాయిని కలిగించాయి!
గ్రీష్మతాపంతో
కమిలిన ధరాసుకుమారి
సుందర రూప లావణ్యం
ఆషాఢ మేఘం పలకరింపునకు
స్వాంతన పొంది
చిరుదరహాసంతో
పులకరించింది!
ఇంకా...
నువ్వు వస్తావనే ఆశ
నా గుండెలోతుల్లో
భద్రంగా దాగి ఉంది!
ఉగాదులెన్నో మారాయి
విరహం వేసవికి
నా హృదయంలో
వేడి సెగలు రగిలాయి!
కానీ.. చెలీ!
మునుపెన్నడో
నీతో పంచుకున్న
జ్ఞాపకాల మల్లెలు
సుగంధాలై పరిమళించి
రగులుతోన్న విరహాగ్నిలో
శాంతి ధూపం వేశాయి!

మనిషిగా వెళ్లి
మహాత్ముడిగా తిరిగొస్తావని
అచేతన శిఖరాల మధ్య
అంతఃచేతన సాధిస్తావని
పాము కుబుసం విడిచినట్టు
అజ్ఞానాంధకారాన్ని విసర్జిస్తావని
బండరాయిలా దొర్లుతూ వెళ్లి
పాదరసంలా పరిగెత్తుకొస్తావని
చీకటి దారుల వెంట నడిచిన వాడివి
వెలుతురు బాటవై పరచుకొంటావని
ప్రతి మనిషి మనసుని తాకి
పవిత్ర భాగీరథిని చేస్తావని
మంచికీ చెడుకీ మధ్య
నిలువెత్తు గీతవై ప్రకాశిస్తావని
దేనికో ఈ కులమతాల ప్రస్తావన
సమానత్వాన్ని ప్రాణ శ్వాసగా ప్రసాదిస్తావని
పరువు హత్యల సూత్రధారుల బుద్ధికి
రక్తాణువుల విలువ తెలియపరుస్తావని

ఎన్.రామలక్ష్మి, సికిందరాబాద్
ఇంకుడు గుంతల ప్రచారం జోరుగా సాగుతోంది. ఇవి మన ఒకనాటి బావులే కదండి. బావులు తవ్వితే అవసరానికి తోడుకోవచ్చు. కరెంట్ మోటార్ల పనీ ఉండదు. ఆదాకి ఆదా. అవునంటారాండి?
వందల అడుగుల లోతుకు బోరింగులు వచ్చాక బావులు బావురుమన్నాయి. ఇంటికో బావి ఇవాళ అయ్యే పని కాదు.

... ....
24 గంటలూ సినిమా హాళ్లూ, మాల్సూ తెరచి ఉంచవచ్చని తాజా కబురు. ఈ సమయాలను (రాత్రిపూట) ఉపయోగించుకునేవారు మన దేశంలో ఉంటారా?
బోలెడు మంది.

గతంలో సినిమాలు ‘శుభం’ అన్న అక్షరాలతో ముగిసేవి. అది విషాద సినిమా అయినా చివర్లో ఆ అక్షరాలే కన్పించేవి. ఇప్పుడు చాలా మార్పులు వచ్చాయి. కొన్నిసార్లు ఆ చిత్రంలో పనిచేసిన తారాగణం పేర్లతో ముగిస్తే మరికొన్ని ‘ఇంకా ఉంది’ అనో ఇంకా ఏదోఏదో అని ముగుస్తాయి.
సినిమా కథలో ఎన్ని మలుపులు ఉన్నా, ఎంత విషాదం వున్నా చివరికి శుభం జరగాలని అందరూ కోరుకునేవారు. ఇది మనిషి ఆలోచనా పద్ధతి. చిన్నప్పుడు విన్న కథల్లోగానీ, పిల్లలకు చెప్పిన కథల్లో గానీ కథ చివర్లో సుఖాంతమయ్యేది. పిల్లల్ని ప్రేమించే తల్లిదండ్రులు చివరికి సుఖాంతమయ్యే కథలే పిల్లలకి చెబుతారు. అలాంటి కథల్నే చదువమని పిల్లలకి ఇస్తారు.

పిల్లలు చదువు మీద దృష్టి కేంద్రీకరించకుండా మిగతా వాటి మీద దృష్టి కేంద్రీకరించినప్పుడు వాళ్లని పెద్దవాళ్లు నిరుత్సాహపరుస్తూంటారు. అందులో తప్పు కన్పించదు. పెద్దవాళ్ల ఉద్దేశం మంచిదే. చదువుకొని వృద్ధిలోకి రావాలన్నది పెద్దవాళ్ల కోరిక.

నింద నిజమైతే తప్పక దిద్దుకో.
అబద్ధమైతే నవ్వేసి ఊరుకో.