గాఢమైన దిగులు పొరల్లోంచి
ఉత్సాహవంతమైన కిరణమొకటి
అలా నడచి వస్తుంది
మెల్లగా మనసుని తడుముతుంది
అసందర్భంగా జారిపోయిన
క్షణాలను వెనకకు తెస్తుంది
అరచేతుల్లో ఆనందాన్ని
మోసుకొస్తుంది

వికసించే విరి ఆవిరి తెమ్మెరలో
ఉక్కిరిబిక్కిరి కానిదే
పుష్పం పరిమళం వెదజల్లదు

యుద్ధం-
అదొక వింత పదార్థం
మనిషి మేధస్సులో సృష్టించిన
వర్తమానపు విలువల్ని
మనిషి చేతనే ధ్వంసం చేయిస్తుంది
మనిషి జీవన రథాన్ని
మరో మనిషి చేత కూలదోయిస్తుంది
విరిగిన అవయవాలు రోదిస్తూ
నెత్తుటి మడుగులో తేలుతుంటే
వినోదంగా తిలకిస్తూ
ఆకలి తీరినట్లు త్రేన్చుతుంది
యుద్ధాలెన్ని చూడలేదు
గత చరిత్ర మిగిల్చినదంతా

నేను చేరుకోవాల్సిన గమ్యం ఎప్పటికైనా అదే..
కానీ నా చిన్ని రెక్కల కదలికలు ఈసారి వ్యతిరిక్తంగా ఉన్నాయ్!
నా స్వరం సిద్ధమై పెగలకముందే ‘గ్రీష్మం’ కర్కశంగా తరుముతోంది..
ఇక్కడికి దూరంగా ఎక్కడికైనా ఎగిరిపోవాలి
సమయం కంటే ముందే శిశిరం శిథిలమై పోయి జీవచ్ఛవంలా మారింది
మృతపల్లవులే తప్ప చివురించే ప్రణయ గీతికలు లేవు!
పరవశించి ప్రతిధ్వనించే తొలకరి విరహ వేదనల జాడలేదు!

సముద్ర ఘోష
నా గోస
నడి సంద్రంలో
నా జీవన సమరం
సగం జీవితం
సముద్రయానమే
ఆలి తీరంలో
నేను బతుకు తెరువుకై
సంద్రంలో
పడవలో
వలలతో
చేపలకై
వారం పక్షం రోజులో
ఎన్ని రోజులో ఏమో
ఆకలి దప్పిక ఎరుగను
చేపలు ఎన్ని పడితే
అంత ఆనందం నా కళ్లల్లో
నా రాకకై
సూర్యోదయం నుండి
సూర్యాస్తమయం దాకా