S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
ఓ చిన్నమాట!
జీవితంలో ఎన్నో విపత్కర పరిస్థితులు వస్తాయి.
పెళ్లి, విడాకులు, నిరుద్యోగం, పిల్లలు లేకపోవడం, వైఫల్యాలు, ఎడబాటు, ఆర్థిక అవసరాలు, మోసాలు ఇట్లా ఎన్నో చెప్పవచ్చు.
ఎన్ని వున్నా ఆశ వదులుకోకూడదు.
మన ఆరోగ్యం బాగులేకపోవచ్చు. అది కొద్ది రోజులకి బాగుపడుతుంది.
భుజం విరిగిపోవచ్చు. కొద్ది రోజులకి అది అతుకుతుంది.
ఎవరైనా కుంటుతూ వుండవచ్చు. కొద్ది రోజులకి అది కుదుటపడవచ్చు.
భయం’ అనేది అందరికీ వుంటుంది. కొన్ని అనవసర భయాలు ఎక్కువ మందిని వెంటాడుతుంటాయి. భయాలను ఎలా ఎదుర్కోవాలో చెప్పే కథ ఒకటి ఇంటర్నెట్‌లో చదివాను. నాకు బాగా నచ్చింది. ఆ కథ ఇలా కొనసాగుతుంది.
ఓ అడవి బర్రెకి ఓ చిన్న బర్రె (గేదె) పుట్టింది. ఆ చిన్నది కాస్త పెద్దగా అయిన తరువాత తల్లి దగ్గరకు వచ్చి ఇలా అడిగింది.
‘మనం దేని గురించి భయపడాల్సి ఉంటుందీ?’
ఈ ప్రపంచంలో
జీవించడమనేది చాలా అరుదైన విషయం. చాలామంది వుంటారు. అంతే! అన్నాడు ఆస్కార్ వైల్డ్.
ఇది నిజమా?
జీవించడానికి, వుండటానికి (లైవ్ ఆర్ ఎగ్జిస్ట్) మధ్య ఏమైనా భేదం వుందా? ఈ స్టేట్‌మెంట్ సరైందేనా?
ఈ స్టేట్‌మెంట్ చదవక ముందు, ఆరేడు సంవత్సరాల క్రితం ‘అచలనం’ అన్న కవిత ఒకటి రాశాను. ఆస్కార్ వైల్డ్ మాట చూసిన తరువాత నేను రాసిన కవిత గుర్తుకొచ్చింది.
న్యాయమూర్తి పదవిలో వున్నప్పుడు కూడా చాలామంది లీగల్ సమస్యలు వున్నప్పుడు సలహాల కోసం, సహాయం కోసం వచ్చేవాళ్లు. నా వృత్తికి సంబంధం లేని విషయాల్లో సలహాలు ఇచ్చేవాణ్ని. అవసరమైన సందర్భాలలో మాట సహాయం కూడా చేసేవాణ్ని. న్యాయమూర్తి పదవీ విరమణ చేసిన తరువాత కూడా చాలామంది సలహా సంప్రదింపుల కోసం వస్తూనే వున్నారు. తోచిన రీతిలో ఏదో సహాయం చేస్తూనే వున్నాను.
గత వారం వారణాసి వెళ్లాను. రెండు రోజులు అక్కడ వున్న తరువాత గయా, బోద్‌గయా వెళ్లడానికి నిర్ణయించుకున్నాం. ఉదయం ఆరు గంటలకు రమ్మని ఓ కారుని హైర్ చేశాం. యజమాని డ్రైవర్ నెంబర్ ఇచ్చాడు. డ్రైవర్‌కి ఫోన్ చేశాను. ఆరు గంటలకి వస్తానని చెప్పాడు కానీ 7 గంటలకు వచ్చాడు. రావడంతోనే క్షమాపణలు చెప్పాడు ఆలస్యంగా వచ్చినందుకు.
నేను వికారాబాద్‌లో సీనియర్ సివిల్ జడ్జిగా పని చేస్తున్నప్పుడు మద్రాస్‌లో ఓ సమావేశం జరిగింది. క్రిమినల్ జస్టిస్ సిస్టమ్‌లో న్యాయమూర్తుల పాత్ర అన్న అంశం మీద నేషనల్ జ్యుడీషియల్ అకాడెమీ దక్షిణాది రాష్ట్రాలకి చెందిన న్యాయమూర్తుల కోసం ఏర్పాటు చేసిన కాన్ఫరెన్స్ అది. మేజిస్ట్రేట్ స్థాయి నుంచి జిల్లా జడ్జి స్థాయి వరకు అందరూ పాల్గొన్న కాన్ఫరెన్స్ అది.
న్యాయశాస్త్రానికి సంబంధించి తెలుగులో చాలా పుస్తకాలు రాశాను. వ్యాసాల సంగతి చెప్పాల్సిన పనిలేదు. లెక్కలేనన్ని రాస్తూనే వున్నాను.
కథలూ, కవిత్వం వాటికి అదనం. అవి ఓ పది పుస్తకాలు వచ్చాయి.
మా చిన్నప్పుడు డబుల్ కాట్స్ అనేవి ఉండేవి కావు. నవారు మంచాలు, నులక మంచాలు ఉండేవి. ఒకటీ అరా పెళ్ళి మంచాలు ఉండేవి. పడుకోవాలని అన్పిస్తే మంచాలు వాల్చుకుని పడుకోవాల్సి వచ్చేది. వాటి మీద బట్టలూ, పరుపు చుట్టలని పెట్టేవాళ్ళు. అందుకని ఎక్కువగా కూర్చొని ఉండేవాళ్ళం.
ఇంటి ముందు ఉన్న బల్ల మీద కూర్చొని చదువుకునేవాళ్ళం ఇప్ప టి పిల్లలకు ఉన్నట్టు స్టడీ టేబుల్ లాంటివి ఉండేవి కాదు.
ఇల్లు మారిన తరువాత పుస్తకాలని సర్దుతుంటే రెండుత్తరాలు దొరికాయి. ఒకటి మా అమ్మాయికి రాసిన ఉత్తరం. అప్పుడు మా పాప ఐదవ తరగతి చదువుతోంది. హైదరాబాద్‌లో హాస్టల్‌లో వుంది. ఆ ఉత్తరంలో నేను ఒక పేజి, మా అబ్బాయి రెండో పేజీలో రాశాడు. అప్పుడు వాడు మూడవ తరగతి చదువుతున్నాడు.
కొంతమంది న్యాయబద్దంగా పని చేస్తూ ఉంటారు.
ఎలాంటి అవినీతికి తావులేకుండా పని చేస్తూ ఉంటారు.
మరి కొంతమంది ఇతరులకి సహాయం చేస్తూ ఉంటారు.
అవినీతిమయమైన ఈ సమాజంలో నీతిబద్ధంగా, న్యాయబద్ధంగా వుండటం కష్టమైన పని.
మోచేతులతో ఇతరులని నెట్టుకుంటూ ప్రయాణం చేస్తున్న ప్రపంచంలో కాసింత దయతో బ్రతకడం కూడా కష్టమే.