తిరిగిరాని వొక సాయంత్రం
ఉండగట్టి విసిరేసినప్పుడు
రెక్కలు తెగి పడిపోతాయి

వొక దిగులు మేఘమై అల్లినప్పుడు
వొంటరితనం నెమలై
పురివిప్పి ఆడుతుంది

నన్ను నేను మోసుకుంటూ
తెలియనితనంతో సాగుతున్నా
జ్ఞాననేత్రం తెరిచే వేళ
నా ఉనికెక్కడో

అనంతంలో లెక్కతేలని మిగులై
కాలంలో నిలిచిపోతాను
అప్పటివరకూ కట్టె ప్రయాణం
కొనసాగించాల్సిందే....