ఏమండీ... వింటున్నారా?’’
ఏదో ఆలోచిస్తున్నవాడల్లా శ్రీమతి పద్మజ కేకతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు విరాజ్
‘‘ఆ... వింటున్నా... చెప్పు’’
‘‘మీకు మరీ మొబైలు పిచ్చి ఎక్కువై ఇంట్లో విషయాలు అస్సలు పట్టించుకోవట్లేదు’’
‘‘వాట్సప్‌లో ఆఫీసువాళ్లులే... ఇంతకీ ఏమైందో చెప్పు’’ విసుగ్గా అడిగాడు.
‘‘మీరేమో వాడ్ని ఆ బోర్డింగ్ స్కూలులో చేర్చారు, నేను వద్దన్నా వినకుండా’’

జీరంగి శాస్ర్తీ పేద బ్రాహ్మణుడు. ఉదయం నించీ సాయంత్రం దాకా బిచ్చమెత్తుకుని జీవించేవాడు. సాయంత్రానికి ఇంటికి చేరేవాడు. బిచ్చమెత్తిన ధాన్యాన్ని భార్యకు ఇచ్చేవాడు. ఆమె ధాన్యాన్ని పిండి చేసి రొట్టెలు చేసేది. వాళ్ళిద్దరే. వాళ్లకు పిల్లల్లేరు. అతని భార్య తెలివైంది. పిండితో రొట్టెలు చేసేది. ఐతే నాలుగు రొట్టెలు ఎప్పటికైనా పనికి వస్తాయని దాచి ఉంచేది. తాను రెండు తిని రెండు రొట్టెలు భర్తకు పెట్టేది.

శునశే్శపుడితో వెళ్తూ అంబరీషుడు మధ్యాహ్నం పుష్కర క్షేత్రంలో విశ్రాంతి తీసుకున్నాడు. అప్పుడు దాహంతో, అలసటతో ఉన్న శునశే్శపుడు ఇతర ఋషులతో కలిసి తపస్సు చేసుకునే విశ్వామిత్రుడ్ని చూసి, ఆయన ఒడిలోకి వెళ్లి చెప్పాడు.

కర్ణాటకలోని అడవుల్లోంచి ఏనుగులొచ్చి తన పొలాన్ని పాడుచేస్తున్నాయని ఆంధ్ర ప్రాంతంలోని ఒక రైతు తన పొలంలో గొయ్యితీసి, పైన చెరకు మొక్కలు దొంగ పొలంగా పాతాడు. ఆ రాత్రి ఒక ఏనుగు పిల్ల వచ్చి ఆ గోతిలో పడింది. మర్నాడు ఆ రైతు వచ్చి దాన్ని పైకి లాగటంలో దాని కాలు విరిగింది. ఆ రైతు దాన్ని అక్కడే వదిలేసి వెళ్లిపోయాడు. ఆ ఏనుగు పిల్ల ఒక వారం పాటు లేవలేక, తిండి నీళ్లు లేక యాతన పడింది.