కాన్వాస్, కాగితంపైగాక కొత్త తీరాలకు చిత్రకళ చేరుకుందని, ఆ నూతన తీరాలను తాకడమే నేటి చిత్రకారుల కర్తవ్యమని భావించి, ఆ సరికొత్త వేకువ వెలుగులను ముద్దాడాలని తహతహలాడే వినూత్న భావాల, విశేష అవగాహన గల చిత్రకారులకు వర్ధమాన చిత్రకారిణి ‘వేకువ’ ప్రాతినిధ్యం వహిస్తోంది.

అన్నపూర్ణ లాంటి దేశం
ఆకలి దేహమై చిక్కిపోతున్నపుడు
ఆకాశమంత విస్తరి పరిచి
ప్రేమగా పంచ భక్ష్యాలూ వడ్డిస్తావు!
మంచి నీళ్లను మాత్రం ముట్టకూడదంటావు.

వాడిని మెడ మీది కెత్తుకొని అద్దంలో చూస్తే
వాడి తల కింద నేనున్నట్లుగా అనిపిస్తుంది
వాడు నా తలదనే్న వాడిలా కనిపిస్తాడు
వాడిని నేను ఎత్తుకుంటాను
వాడు నన్ను హత్తుకుంటాడు
ఆ హాయి దేహాన్ని దాటి
నా మనసును తడిమేస్తుంది
నిదుర ముంచుకొచ్చినపుడు
నా భుజం వాడి తలగడౌతుంది
ఆ పాల బుగ్గల పసిడి కళలు
నా కళ్లు చాలని అందాలు

కోతకొచ్చిన పైరు
వర్షం ధారలో తడిసి ముద్దయినపుడు
రైతు కన్నీరు భూమిని
పవిత్రమో అపవిత్రమో చేస్తుంటే
ఏముంది భూమిలో!
రైతు కన్నీరు తప్ప
దేవుని కోపమా
ప్రకృతి శాపమా
తెలియదు
చెట్లు నరకటమా ఇసుక తోడటమా
భూమి పొరలు మదమెక్కిన
మనుష్యులతో
వేడివేడిగా మారి పొరలుగా మారటమా
సూర్యుని తాపమా
సాగర ఆగ్రహమా