ఈ నా ఘటం ఉన్నన్నాళ్లు.. ఈ ఘట్టం ఇలా సాగవలసిందే.. మీ గొంతులెంత మోగుతున్నా.. మీ పెదవులు దాటటం మాత్రమే జరుగుతుంది.. కానీ చెవుల్ని దూసుకుపోలేవు, ననే్నమాత్రం శాసించలేవు.. ననె్నంత మాత్రం మార్చలేవు.. నేను ఏ విషయంలోనైనా నిర్ణయం చేస్తే పూర్వాపరాలు ఆలోచించి మాత్రమే చేయడం జరుగుతుంది. ఇక ఈ విషయంలో నా మాటే శాసనం.. అంటూ పరంధామయ్యగారు తీర్మానించి.. ఫాంహౌస్ వైపుగా సాగిపోయారు కారులో..

దీపం వెలిగించి దిగులు మరిచే
నిరుపేదల గుమ్మం చూడని
ఇనే్నసి దివ్వెల వెలుగులు
నాకెందుకని కన్నులు అమావాస్య
మసకలు మూకుమ్మడిగా కమ్మేసాయి
పట్టెడు అన్నం మింగని వాయిలు
వేల సంఖ్యలో వీధులపై ఉంటే
పరమాన్నపు అరిటాకులు నాకెందుకని
నోరు వౌన వ్రతం పాటించింది.
టపాకుల వెలుగుల మిరిమిట్ల
మధ్యన తాటాకుల గుడిసెల
గుండె మంటలు చూడలేక టప్పున

అందరిని గమనించే
ఈ కళ్లతో నిన్ను
నేను చూడలేదెప్పుడు!
కావాలంటే మల్లెపువ్వులాంటి
నా స్వచ్ఛమైన మనసును
అడిగి తెలుసుకో
నిజమేమిటో అది చెబుతుంది!
ఎవరికీ కనిపించని
నా మనోనేత్రంతో తదేకంగా
నీ రూపాన్ని వీక్షిస్తూనే ఉంటాను
ఎప్పటికీ!
అందుకే ఎవరికి నీవెలా కనపడినా
నా కంటికి మాత్రం
అపరంజి బొమ్మలా కనిపిస్తావు!

కన్నతల్లి ప్రేమ కనబడుతుంది
కానీ కన్నతండ్రి కష్టం, బాధ్యత కనిపించదు
తల్లి మమకారం, ఆప్యాయత కనబడుతుంది
కానీ తండ్రి వేదన, ఆవేదన కనిపించదు
ప్రతిక్షణం పిల్లల మీద కన్నతల్లి
ఎంతో ఆప్యాయతానురాగాలు చూపిస్తుంది
ఎందుకంటే తన బిడ్డ తన పొత్తిళ్లలోకి వచ్చినప్పట్నుండి
అంతటి ప్రేమను పంచటం అలవాటయి పోతుంది ఆ తల్లికి.
కానీ అదే తండ్రి ఆ బిడ్డ భూమీద పడటానికి