నిండు పున్నమి. ఆకాశంలో చంద్రుడు పండువెనె్నల కురిపిస్తున్నాడు. చల్లని గాలి వీస్తోంది. అర్ధరాత్రి సమయం. సాగర ఘోష తప్ప పరిసరాలన్నీ నిశ్శబ్దంగా ఉన్నాయి. సముద్రం మీద వారధి నిర్మాణం కొంతవరకు జరిగింది. పగలంతా కష్టపడి వారధి నిర్మాణానికి పనిచేసిన వానరులు ఎక్కడబడితే అక్కడ నేల మీద పడుకొని అలసిసొలసి నిద్రిస్తున్నారు.

బొమ్మల పేరంటంలో ఆ వీధిలోని ముతె్తైదువులంతా కలిశారు.
‘మా చందన చదువు పూర్తయింది. ఇక పెళ్లి చేద్దామని అనుకుంటున్నాం. ఉద్యోగం చేయించాలా, వద్దా? అనే విషయం అత్తారు చూసుకుంటారు’ అంది ఆమె తల్లి.
మగపిల్లల తల్లులైన జయమ్మ, దుర్గమ్మ ఆవిడ దగ్గర చేరారు.
‘మా అబ్బాయి బెంగళూరులో ఇంజినీరు. 60 వేల రూపాయలు జీతం. జాతకం కలిస్తే చాలు. కట్నం అక్కరలేదు’ చెప్పింది జయమ్మ.

విద్యార్థుల్లో దాగిన సృజనను వెలికితీయగలిగే సామర్థ్యమున్న గురువు లభిస్తే ఆ శిష్యుడు భావి సమాజానికి మార్గనిర్దేశనం చేయగలిగిన జ్ఞానుడు అవుతాడనటంలో అతిశయోక్తి లేదు. అలాంటి గురువులు ప్రాచీన కాలంలో ఎందరో శిష్యులను తయారుచేయటం వల్లే మనదేశ సంస్కృతి వేనోళ్ల కొనియాడబడుతోంది.

‘దేవాలయం వీధి’ బోర్డు దగ్గరే రిక్షా ఆపేశాడు రిక్షావాలా. వాడితో గొడవెందుకని దిగి మా సందులో నడుస్తున్నాను. పదడుగులు నడవగానే పెద్దగా కేకలు. అందరూ ఇళ్ల బయటే నిలబడి మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఇంకొద్ది దూరం నడవగానే అర్థమైంది. ఆ గొడవ మా అమ్మవాళ్ల ఇంట్లోంచేనని. నాకు సిగ్గుతో చచ్చినంత పనయింది. అక్కడే నిలబడిపోయి వదిన, అమ్మల గొడవను అందరితో పాటు వింటుండిపోయాను రేడియో నాటకంలా!