ఒంటరితనం

వొళ్ళు విరుచుకుంటున్న
నాల్గు గోడల మధ్య
వేలాడుతున్న శూన్యాన్ని
ఒంటరిగా తెరిచిన కళ్ళతో చూశాను.

అలికిడి లేని ప్రపంచంలో
శూన్యపు పొరలు
దిగులు మేఘాలుగా కురవడం
సందేశమూ సమాధానం లేక
ఒంటరి జ్ఞాపకాల్లో తడవడం
చిరాకు దిండుమీద దొర్లడం
ఎంత దుర్లభం!
ఇప్పుడు ఎవరితో మాటాడాలి
కాసింత వీచే గాలితో మాటాడాలి
తల ఊపే మొక్కతో మాటాడాలి
కాలాన్ని తిప్పే గాలిమరతో మాటాడాలి
మనిషికి మనిషి తోడు లేకుంటే
ఇంకెవరితో మాటాడాలి

కొన్ని సందర్భాలు వెంటాడే ఒంటరితనాలు
కోల్పోతున్న బతుకు రుతువుల్ని
జీవితపు బంధాల విలువల్ని
ఒంటరికి పాఠాలు వల్లెవేస్తాయ

బిక్కుబిక్కుమంటున్న నాల్గుదిక్కుల్లో
వొలికిపోతున్న దుఃఖాన్ని
ఒక్కో జ్ఞాపకంగా కళ్ళలో తడుముకుంటూ
కాలం నిశ్శబ్ద ప్రవాహంలోకి రాలిపోతుంది!