హై‘క్లూ’లు

వాన వెలిసాక
అప్పటివరకూ గదిలో విసిగిన ప్రాణం
కిటికీలోంచి వీచిన తెమ్మర స్పర్శతో
ఉన్నట్టుండి తేలికపడుతుంది
మట్టి మెత్తని పరిమళపు పువ్వై
విచ్చుకుంటుంది
చూరునుండి కారిన నీటిచుక్కల్ని
నేల చప్పుడు చేస్తూ చప్పరిస్తుంది
చిరుగాలి తన అలల చేతులతో

ఓ సుందరమగు చయినా
దేశంపు మత్స్య నయనా!
నీ యందము వినుతింపగ
సాధ్యంబ బ్రహ్మ కయినా?

జ్యోత్స్నా ద్రవంపు టలయా,
లేకున్న వింత కలయా,
నీ నవ్వు? నిత్యనూతన
లావణ్య శోభ నిలయా!