ప్రయాణంలో చల్లగాలి ఎక్కువగా ఉంది. పూర్ణ సిటీలో హెల్పర్‌గా పనిచేస్తోంది. తిండి, బట్ట ఖర్చు ఉండదు. కొంత జీతం ఇస్తారు. వృద్ధాప్యపు పింఛను వెయ్యి వస్తుంది. ప్రతినెలా 2,3 తారీఖుల్లో బయలుదేరి పక్కనే ఉన్న పల్లెటూరికి వెళ్లి పింఛను తెచ్చుకునేది. ఈసారి నగదు రహితంలో వెళ్తే వేలిముద్రలు పడలేదు. పింఛను ఇవ్వలేదు. తిరిగి మళ్లీ పండుగ రేషన్‌కి రమ్మన్నారు. పల్లె వెళ్లినప్పుడల్లా... వంద కాగితం ఖర్చు.

ఆకలి చీడ
అడవిని అల్లుకొన్న వేళ
దారిద్య్రపు జోరుగాలి
పేద బడుగు జీవితాన్ని తాకి
కొండలచెంత అమాయకంగా నిల్చొని ఉంది
అంధకార బంధమో
అయోమయపుతనమో
వెనుకబాటుతనం ఇంకా వెక్కిరిస్తూనే
అడుగుని అనుమానించి
ఉనికినే ప్రశ్నించే పరిస్థితి
బతుకుబాటకు తెలీని వెతుకులాట
పెగుల్చుకొన్నా పైకి రాని చేదుపాట
అనంతంగా సాగిపోయే దారులు

బాల్కనీలో నుండి హాల్లోకి హాల్లో నుండి బాల్కనీలోకి తిరుగుతున్న వసంత భర్త రాక కోసం ఆత్రుతగా ఎదురు చూస్తోంది.
‘ప్రతిరోజూ ఆరున్నరకే వచ్చేసేవారు. ఈరోజు ఏడవుతున్నా రారేమిటబ్బా?’ అనుకుని నిముషాలు లెక్క పెడుతోంది.
అపార్ట్‌మెంట్ కింద స్కూటర్ హారన్ వినిపించడంతో ‘హమ్మయ్యా ఆయన వచ్చేసారు’ అనుకుంటుండగానే వసంత భర్త తరుణ్ ఇంట్లోకి వచ్చాడు.

గతంతో పోల్చుకుంటే వర్తమానంలో నవల, కథల పఠనం కొంతమేర తగ్గింది. ఈ పరిణాం వల్ల ఔత్సాహిక రచయితలు, చేయి తిరిగిన రచయితలపై మరింత భారం లేదా బాధ్యత పడిందనే చెప్పాలి. కొంతమంది తమ రచన పేరొందిన పత్రికల్లో అచ్చయ్యాక పుస్తక రూపంలో తీసుకొస్తున్నారు. ఇంకొందరు ఉత్సాహంతో పుస్తకంగా మార్కెట్‌లోకి వదులుతున్నారు. తీరికలేని పాఠకుడు ఈ రెండో రకం నవల్లోకి వెళ్ళేముందు ఏదైనా పత్రికల్లో పడిందా లేదా అని పరిశీలిస్తాడు.