ప్రేమ రెండు అక్షరాలే. కాని అప్పుడే పుట్టిన శిశువుల నుంచి చనిపోబోతున్న వారి దాకా కావాలనుకొనే బలవర్థకమైన పానీయం అది. కళ్లకు కనిపించదు. చేతులకు అందదు. మనసుకు మాత్రమే కనబడుతుంది. మనిషినే కట్టిపడేస్తుంది. అటువంటి ప్రేమ ఒక భావన అనుకొందాం.
ఈ భావన కలిగిన వారిలోను, కలిగించినవారిలోను కలిగే స్పందనలు అనేక రోగాలను సైతం దూరం చేస్తాయని శాస్ర్తియంగా చెబుతున్నారు.

భారతదేశంలో గురువుస్థానం ఎంతో ఉన్నతమైనది, పవిత్రమైనది. గురువు అనగా బృహస్పతి, ఉపాధ్యాయుడు, తండ్రి, తాత, అన్న, రాజు, కులపెద్ద, కాపాడువాడు, గొప్పది, అనంతమైనది అనే అర్ధాలున్నాయి. వీరందరు మనకు రక్షకులు, మార్గదర్శకులు. ‘గు’ అనగా అజ్ఞానము, ‘రు’ అనగా కాంతి, ప్రకాశము. అంటే అజ్ఞానాన్ని తొలగించి జ్ఞాన జ్యోతిని వెలిగించి ప్రకాశాన్ని అందచేసే గురువుయొక్క స్థానము ఎంతో ఎంతో గొప్పది.

మనిషి రోజూ చేసే పనులకు అలవాట్లు అని చెప్పుకుంటారు. అదే విడవలేని అలవాట్లు అయితే తప్పనిసరిగా చేస్తున్నదానికి మరో పేరే వ్యసనం అంటారు. మనిషి మానలేని అలవాటునే వ్యసనం అని కూడా చెప్పవచ్చు. మనిషి నిత్యపనులు (కర్మలు) నైమిత్తక పనులు అంటూ వేరువేరుగా వుంటాయి. రోజు చేసే పనులకు కూడా ‘అలవాటు’ మనసు చంచలమై విపరీతంగా బాధపడడం జరుగుతుంది.

రామాయణంలోని ముఖ్యపాత్రలలో సుగ్రీవ, విభీషణులను ప్రముఖంగా పేర్కొనవలసి ఉంటుంది. శరణాగత తత్వానికి ఇరువురూ ప్రతీకలే. వీరిరువురు అగ్రజుల దౌష్ట్యానికి గురి అయినవారే. ఎటొచ్చీ రావణుడే కొంత నయం. సుగ్రీవుని భార్య రుమను బలాత్కారంగా వశం చేసుకొన్నటువంటి దుర్మార్గానికి రావణుడు ఒడిగట్టలేదు.