కార్తీకమాసంలోని శుక్ల పక్ష విదియకు ‘్భతృవిదియ’ అని పేరు. అపమృత్యు భయం, నరకలోక ప్రాప్తి లేకుండా చేసి స్ర్తిలకు సకల సౌభాగ్యాలు కలకాలం వర్థిల్లేలా చేసే పుణ్యదినం- భాతృవిదియ’. దీనికే ‘యమద్వితీయ’, ‘కాంతి ద్వితీయ’, ‘్భగినీ హస్త్భోజనం’ అని పేర్లు. సోదరీ, సోదరుల మధ్య అనురాగానికీ, ఆప్యాయతలకూ నిదర్శనంగా నిలిచే పండుగ రోజు- ‘్భతృవిదియ’.

పరమార్థంతో నిండి ఉండే పండుగల్లో దీపావళి ప్రత్యేకమైంది. అజ్ఞానపు చీకటులు తొలగి విజ్ఞానపు వెలుగులు సర్వత్రా వ్యాపించడమనే అంతరార్థం చెప్పేది దీపావళి. వెలుగునే భారతీయులు పరంజ్యోతి అన్నారు. అవిద్య, అజ్ఞానం, అవివేకం లాంటి చీకట్లు ఎపుడు తొలుగు తాయో అపుడు దివ్యవెలుగులు ప్రసాదిస్తాయ. ఆ దివ్య వెలుగులు ప్రసరించేవేళనే దీపావళి అని యావత్తు ప్రపంచం వెలుగును ఆహ్వానిస్తూ దీపావళి పండుగను జరుపుకుంటారు.

మానవ తనువు అజ్ఞాన మట్టితో నిర్మితమై, లోకపు పాప, పుణ్యాల జాడ ఏమిటో తెలియకుండా జన్మించినప్పటికీ, వ్యాపించియున్న అజ్ఞాన పొరలను చీల్చి, జ్ఞానమనే ప్రకాశ దీపాన్ని వెల్గించి విశ్వమంతటికీ దేదీప్యకాంతిని ప్రసరిల్లేటట్లు నాటి తొలి ఆశ్రమ గురువులు కొవ్వొత్తిలా కరుగుతూ శిష్యగణానికి మహోజ్వలమైన జ్ఞాన ప్రదీప్తిని వెదజల్లేవారు.

మనిషి పుట్టుకనుండి మరణం వరకు జరిగే జీవన ప్రయాణంలో కర్మ చేయకుండా ఒక్క క్షణమైనా ఉండలేడు. జీవికి జన్మ పరంపరలు ఎలా తప్పవో అట్లానే కర్మ పరంపరలు కూడా వస్తూనే ఉంటాయ. కర్మ చేయమని భగవద్గీత చెబుతుంది. కాని ఆ కర్మఫలాలను ఆశించి చేయకపోతే అవి అతనికి అంటవని దానివల్ల అతడు మోక్షగామి కావచ్చు నని కూడా భగవద్గీతనే చెబుతుంది.