బాబా దగ్గరగా పాటిల్ సంతోషంతో కూర్చున్నాడు.
అంతలో బాబా తన చేతిలోని పొడుగాటి కమ్మి చిమ్టాను నేలపై గుచ్చాడు. బుస్‌మని నీరు పైకి ఉబికి వచ్చింది. ఆ నీటిలో చేతిలో ఉన్న గుడ్డను తడిపాడు. మట్టి గొట్టం ఒక చివరను చుట్టాడు. ఈసారి మళ్లీ ఆ చిమ్టాను భూమిపై కొట్టాడు. ఒక నిప్పుకణిక వచ్చింది. వెంటనే చిలుము వెలిగించాడు. పాటిల్‌కు ఇచ్చాడు.

ఈ మసీదే పెద్ద దేవాలయంగా మారుతోంది. ఈ భారతదేశంలోని వారే కాక విదేశాల నుంచి కూడా నన్ను చూడడానికి గుంపులు గుంపులుగా వస్తుంటారు. వారంతా నన్ను దర్శించడానికి బారులు తీరి నిల్చుంటారు. వెనుకగా వచ్చిన వారికి నా దర్శనం లభించదేమో అన్న అశాంతితో కొట్టుమిట్టాడుతూ ప్రత్యేక దర్శనాలు అంటూ మరో దారిలో నా దగ్గరకు వస్తారు.

ప్రశాంత వాతావరణం.. మామిడిచెట్లు, వేపచెట్టు, మఱ్ఱి చెట్లు, రాగిచెట్లు, మారేడు చెట్లు అన్నీ ఏపుగా పెరిగి ఉన్నాయి. తెల్లతెల్లని గులకరాళ్ళు.. సన్నని మట్టి.. మఱ్ఱిచెట్టు ఊడలు దిగి ఉంది. పెద్ద వేపచెట్టు దానికి చుట్టూరు కాంక్రీటుతో అరుగు వేసి ఉన్నారు.

బిజ్జలునికి అది తెలిసి దిగ్భ్రాంతి చెంది బాచయ్యకు శరణు చేసి ఆ లింగానికి సోమేశ్వరుడని పేరు పెట్టి సువర్ణ మందిరం కట్టించాడు.
అరియమ కథ