ఒకసారి శిరిడీలోని దాసగణు అనునతుడు బొంబాయి వెళ్లాడు. అక్కడ సాయి భజనలు చేస్తూ కాలం గడిపాడు. దాసుగణు భజనలు వినడానికి ముల్గీ అనే అతను వచ్చాడు. భజన అనంతరం ముల్గీ దాసుగణు దగ్గరకు వచ్చాడు.
‘మీరు ఎవరు ఎక్కడనుంచి వచ్చారు. నేను కలల ఒక ఫకీరును చూశాను. అతడు శిరీడీబాబా అని మా వదిన చెప్తోంది. మీకేమన్నా అతడి గురించి తెలుసా’ అని అడిగాడు.

హేమాదిపంతు మరింత ఆశ్చర్యపోతూ బాబా ఎక్కడికి వెళ్లలేదు. కాని నీకు ఉరుములు మెరుపులు దారిలో ఎదురవుతాయని నాతో అన్నారు అని ఇక్కడ జరిగిన విషయం రాసి పంపాడు. దీనినంతా బాబాతో చర్చించాడు హేమాదిపంతు.
బాబా హేమాదిపంతు చెప్పిందంతా విని నీవే కదా ఇమాంబాయిని కాపాడాలి అన్నావు. కాపాడాను కదా. ఇంకేమి మళ్లీ సందేహం అంటూ నవ్వారు.
***
మరో రోజు

బాబాకు కోపం ఎక్కువసేపు ఉండదు. ఆయన కోపం తగ్గగానే మీరు మళ్లీ వద్దురు కాని అని ఆ వచ్చినతనితో చెప్పారు. ఆయన సరే అని వాళ్లు చెప్పినట్లే చేశాడు.

బాబా చిరునవ్వు నవ్వుతూ ‘మనోవాంఛాఫలసిద్ధిరస్తు’ అని దీవించారు. ఠాకూర్ నమస్కారం చేసి బాబా నాకు నీవు తోడు నీడగా వుండు అని నమస్కారం చేసి వెళ్లిపోయారు.
అక్కడ ఉన్నవారంతా కూడా బాబా ఎక్కడికి వెళ్లకపోయినా అన్ని సంగతులు ఎలా తెలుస్తున్నాయి అని అనుకోసాగారు.
ఆ మాటలు విన్నా కూడా బాబా వౌనంగా కూర్చుని ధునిలోకి కట్టెలను జరుపుతూనే ఉన్నారు.
****
మరో రోజు...