వస్తువు కావ్యస్రష్ట చైతన్యాన్ని సూచిస్తుంది. దాని అభివ్యక్తికోసం వస్తు రహస్యాన్ని దొరకపుచ్చుకోవటంలో కవిత్వం ప్రతిఫలిస్తుంది. అంతేకాని కవి తాను ఎంచుకున్న రూపంలోనే కవిత్వం ద్యోతకముతుందనుకోవటం కేవలం అజ్ఞానం. రూపం బాహ్యం మాత్రమే. అంతర్గతమైన అగరు కనిపించదు. ఆ కనిపించకపోవటం కవిత్వమవదు. ఏదైతే కనిపిస్తుందో (రూపం) అది కావ్యకళ అనిపించుకోదు.

సామాజిక స్పృహ’’ ఎఱ్ఱ చొక్కా సోదరుల నోటి చొంగ. ఈ ‘‘ఎత్తుబడి చేత’’ వారి జన్మ హక్కు పత్రము. కనుక దానిని గురించి పాఠమును వారే వల్లెవేయవలెను. ఇతరులనరాదు. ఒకవేళ వేరువారట్లన్నచో వారు అభ్యుదయ నిరోధకులు. ఈ ‘‘అభ్యుదయ నిరోధక’’మన్న మాటయే చిత్రము. ‘‘అఱ చేతిని అడ్డంపెట్టి సూర్యోదయాన్ని ఆపలేరు’’ అనే నినాదాన్ని వీధి గోడలకతికించిన మేధావులే ‘‘అభ్యుదయ నిరోధక’’మన్న మాటను విస్తృతపరచినారు.

కృష్ణా - గోదావరుల సారస్వతవేది అద్దేపల్లి. సముద్రమంటే నదుల పవిత్ర సంగమం. అందుకే ఎక్కడో బందరు తీరంలో జన్మించి కడలితీరం కాకినాడలో తన ఉద్యోగ సాహిత్య ప్రస్థానం సాగించడంతో బాటు, ఆయన అంకితభావం, ప్రాకృతిక ఆరాధనత్వం ఎన్నో కవిత్వోద్యమాలకు ఆలంబనలై నిల్చాయి. కవిత్వంలోని స్ఫూర్తి - దీప్తి ఆత్మద్రవ్యంగా ఆవిష్కరింప చేసుకున్నారు.

ఇప్పటికయితము ఓకర పోకడ కోరగట్టు. ఔననుటకు నెఱవడి యొప్పిదము కాకపోయిననూ కాదనుటకు వీలు కుదరని యాసికమైనది. కారణముకైత కోర్కుల పుంజినెత్తిన గుత్తగంప. కోర్కులు మై చుట్టిన దూలగొండి దురదకంప. మొత్తముమీద ఇది దేహము నాక్రమించుకున్న స్థితిగతుల సంగడి. కవిత్వము మనస్సంబంధి గదా, ఇచట దేహమెట్లు పొసగును? మంచి ప్రశ్నయే. దేహము ధరించిన మనసు దేహమైనపుడు కవిత్వమే మగును? గతి తార్కికముగదా! బొంది గాదిలి యగును.