నిజానికి ప్రకాశం భీరువు! చాలామంది యువకుల్లాగే అవకాశవాది! సుఖవాది! పోరాటం, ప్రతిఘటన అంటే భయపడే వెనె్నముకలేని జీవుల జాతిలోని వాడు! కల్యాణికి షరామామూలుగానే కష్టాలు త్రోసుకువచ్చాయి. తండ్రి పోయాడు! ఊరంతా అప్పులు! ఒంటరితనం! ఓదార్పు కోరే కష్టాలు!

గవరయ్య బాకీ అడిగి తెమ్మన్నాడని పోతరాజు సుబ్బయ్య దగ్గరకు వచ్చి చెబుతాడు. సుబ్బయ్య తాను ఇవ్వను అని చెప్పడం అసంభవమని భావిస్తాడు. అసంభవమని భావించినదానిని సంభవం చేశాడు. హామ్లెట్ అనుకోకుండా, యాదృచ్ఛికంగా పినతండ్రిని చంపినట్లు సుబ్బయ్యకు అనుమానం ‘‘అలా చెప్పింది తనేనా’’ అని. నేనే, నా నోటితోనే చెప్పాను’’ అనుకొంటాడు. ఇవన్నీ అతని ఆత్మన్యూనతను ప్రదర్శించే సంఘటనలే.

న్యూనత నుంచి ఆధిక్యతకు చేసే పయనాన్ని నష్టపూరణం అంటాడు ఆడ్లర్. ఈ ఆధిక్యతకు ఈ పయనంలో ప్రతి వ్యక్తి తనదైన విధానాన్ని శైలిని అనుసరిస్తాడు. దీనినే ఆడ్లర్ జీవనశైలి అన్నాడు. సమస్యల పరిష్కారానికి వ్యక్తి అనుసరించే పరిష్కార విధానమే జీవనశైలి.
సుబ్బయ్య తన సమస్యలకు పరిష్కారాన్ని కనుగొనడంలో అవలంబించే శైలిని చూస్తే సుబ్బయ్య మనస్తత్వం అర్థమవుతుంది.

దమ్మిడీలేని ఆదర్శవాది సదానందం కూడా పోటీ చేస్తాడు. వరదరాజులకి తెలియకుండా అతని మనుషులు సదానందం బుర్ర పగలకొడతారు.