ఒక యెడ బవ్వళించు హరి, యొక్కయెడన్ వహియించు రాక్షస
ప్రకరము, లొక్కచో నడగు బర్వత సంఘము, లొక్కెడన్ బలా
హకములతోడ నుండు బడబాగ్నియు, విస్తృత మూర్జితంబునుం
బ్రకటభరక్షమం బగుచు భాసిలు నౌర సముద్రమెంతయున్

యతి సంగంబున, బాలుడాదరముచే, జ్యాభర్త దుర్మంత్రిచే
శ్రుతిహనిన్ ద్విజుడన్వయంబు ఖలుచే, గ్రూరాప్తిచే శీల, ము
ద్ధతిచే మిత్రత, చూపులేమి కృషి, మద్యప్రాప్తిచే సిగ్గు, దు
ర్మతిచే సంపదలున్ నశించు, చెడు నర్థంబుల్ ప్రమాదంబునన్.

భావము: ఆదిశేషుడు చతుర్దశ భువనభారాల్ని అంటే పదునాలుగు లోకాల భారాన్ని తన పడగలతో మోస్తున్నాడు. ఆ ఆదిశేషుణ్ణి ఆదికూర్మమూర్తి అవలీలగా తన మూపున వహిస్తున్నాడు. హిరణ్యాక్షుడు భూమిని సముద్రంలోకి పడవేసినపుడు ఆదిశేషుడు, ఆది కూర్మమూ సముద్రంలో పడిపోయినాయి. అప్పుడు ఆదివరాహ రూపాన్ని ధరించి విష్ణువు భూమిని తన కోరతో పైకెత్తాడు. సముద్రుడు ఆదికూర్మాన్ని ఆదివరాహానికి లోబడినవానిగా చేసాడు.

విద్య నిగూఢ గుప్తమగు విత్తము రూపము పూరుషాళికిన్
విద్య యశస్సు భోగకరి విద్య గురుండు విదేశ బంధుడున్
వలిద్య విశిష్ట దైవతము విద్యకు సాటి ధనంబు లేదిలన్
వలిద్య నృపాల పూజితము విద్య నెఱుంగనివాడు మర్త్యుడే