సామవేద మహావాక్యము ‘తత్త్వమసి’. చరాచరమంతా వ్యాపించియున్న శుద్ధచైతన్యము ఎక్కడో లేదు, నీలోనే వుండి, నీవైయున్నదని నిర్వచించడం చాలా ఆశ్చార్యాన్ని, తృప్తిని కలిగిస్తుంది. శంకర భగవత్పాదులు చాటి చెప్పిన అద్వైతము ఈ మహావాక్యమునుండే ఆవిర్భవించినది ‘ఏక మేవ అద్వితీయం’, ఉన్నది ఒక్కటే! అదే పరబ్రహ్మము. అది నీలోన, అంతటా వ్యాపించి ఉన్నదనే ఒక గొప్ప సత్యాన్ని అద్వైతము ఆవిష్కరించినది. ఆత్మ పరమాణు ప్రమాణమైనది.

దేహము, ఆత్మ వేరు వేరు. చేసిన కర్మల వల్ల ఈ దేహము ప్రాప్తవౌతుంది కాని దేహము ఆత్మ ఒక్కటి కాదు. మానవుడు పాత బట్టలను విడిచి కొత్త బట్టలు ధరించినట్లుగా చేసిన కర్మల ఫలితాన్ని బట్టి ఆత్మ ఇపుడున్న దేహాన్ని విడిచి మరొక దేహాన్ని పొందుతుంది. కాని ఆత్మ చావదు పుట్టదు. అసలు ఆత్మకు చావు పుట్టకలు లేవు. ఆత్మ దేహము కాదు. దేహమందు దేహి ఒకడు కలడు. అతనికి కౌమార, యవ్వన జరలవలనే మరొక దేహము కూడ ప్రాప్తమగును.

నేటి యుగంలో ఒకర్ని చూసి మరొకరు అందని ‘ద్రాక్ష’ కోసం ఎగురుతూ, ఇంకా సాధ్యం కాకుంటే నైతిక విలువలను కాలరాసి, తమ పంతాన్ని నెగ్గించుకుంటున్నారు. ఈ ‘పరుగు’ ధర్మానికి విరుద్ధమన్న విషయాన్ని పక్కన పెడుతున్నారు. దీనివల్లనే జీవితానికి తెలియని ‘అసంతృప్తి’ అనే ముప్పు పుట్టుకొస్తుంది.చికాకులు పరాకులు వస్తున్నాయ. ఒకరంటే మరొకరికి కోపం, పరిస్థితుల పట్ల అసహనం ఎక్కువ అవుతున్నాయ.

బయాలజీ క్లాస్‌లో టీచర్ మానవదేహం మీనియేచర్ మోడల్‌ని చూపించి చెప్పాడు.
‘‘ఇది గుండె. గుప్పెడు ఉండే ఇది రోజుకి ఏడువేల లీటర్ల రక్తాన్ని పంప్ చేస్తూ శుద్ధి చేస్తుందని తెలుసా?’’
మిగతా విద్యార్థులతో పాటు భాస్వంత్ కూడా దానివైపు ఆశ్యర్యంగా చూసి చెప్పాడు.
‘‘వావ్. మా కార్లో ఓసారి నలభై రెండు లీటర్లే పడుతుంది!’’