‘‘గోడ్బోలే! నీవిక వెళ్లు. మరో విషయం - నాకెందుకో నిరీక్షణానంద స్వామి వారి ఆశ్రమంలో ఏద జరుగకూడనిది జరుగ బోతున్నదని తోస్తున్నదయ్యా!’’
‘‘అంటే ఏమిటి స్వామీ?’’
‘‘ఏమో తెలియడం లేదు. ఏదో అపశకునం కన్పడుతున్నది. సరే నీవు వెళ్లు’’
గోడ్బోలే బేగంబజార్‌కు వచ్చి చేవెళ్ళ స్థలం కొనవద్దని తంగిరాల సిద్ధాంతి గారు చెప్పినట్లు చెప్పాడు. అక్కడ దయ్యాలు ఉన్నమాట వాస్తవమేనని ఆయన నిర్ధారించారు.

‘‘సేటూ! చీకటి పడుతున్నది. త్వరగా సిటీ చేరుదాం. ఈ సంగతులన్నీ నాన్నగారికి చెప్పుదాం. ఆయన ఎలా నిర్ణయిస్తే అలా చేద్దాం’’
‘‘గోడ్బోలే! తోట అగ్గువ (తక్కువ) ధరకు వస్తుందని అనుకున్నాము కాని దాని వెనుక ఏదో కథ ఉందని ఇప్పుడు తెలిసింది’’
బండి మరికొంచెం ముందుకు వెళ్లింది.
‘‘గోడ్బోలే! బండిని వెనుకకు తిప్పు. ఈ రాత్రి మనం ఇక్కడే ఉందాం’’ అన్నాడు పార్థు.
‘‘నాన్నగారు ఏమంటారో?’’

‘‘చిన్న సేటూ! మీరు వయస్సులో ఇంకా చిన్నవారు. ప్రపంచ జ్ఞానం బాగా రావాలి. డబ్బు విలువ సంపాదించేవారికే తెలుస్తుంది’’
‘‘గోడ్బోలే! నీకు ఎన్నాళ్ళనుండి ఉద్యోగం చేస్తున్నావు?’’
‘‘ఐదేళ్ళ నుండి’’
‘‘నెలకు ఎంత సంపాదిస్తున్నావు?’’
‘‘ఐదు వేలు’’
‘‘కర్తార్ సింగ్ ఎన్నాళ్ళనుండి చేస్తున్నాడు?’’
‘‘పదేండ్ల నుండి’’
‘‘ఎంత సంపాదిస్తున్నాడు?’’
‘‘రోజుకు పది రూపాయలు’’

కలకత్తాలోని కోర్టు ముందు శర్మిలాముఖర్జీ అవిశ్రాం తంగా తిరుగుతున్నది.
ఈమె షేక్‌స్పియర్ సరణి ప్రాంతంలో ఉండే ఫ్రీలాన్స్ జర్నలిస్టు. లాయర్ కూడా.
ఆ రోజు ఒక కేసు విచారణకు వచ్చింది. న్యాయమూర్తి ఋతుపర్ణ చటర్జీ ధర్మాసనం అధిష్ఠించారు.
శంఖపుష్పి అనే ముసలమ్మను బోనులో నిలబెట్టారు. ఆమె వయస్సు ఎనభై సంవత్సరాల పైమాటే.