కన్నుమూస్తూ కళ్లు తెరచి
చివరి కోరిక కోరాడు
‘నాకింకో డెబ్బై ఏండ్లు బతకాలని ఉందని’
కన్నుమూశాక నీకింక కళ్లతో పనేముంటుంది
ఆ కళ్లను చూపులేని
వాళ్లకెవరికైనా దానంచేసి పో
మరో డెబ్బై ఏళ్లు బతుకుతాయి
నీ కోరికా తీరుతుంది
అతని అంత్యక్రియలు ఘనంగా
జరిగాయి వసంతరుతువులో
అతని కళ్లు ఆ అమ్మాయి
కళ్లలానే ఉంటాయి
అమ్మాయి ముఖంలో ఒదిగిపోయాక

అతను-
ఆశలో నావలో-
అలల కలల తీరంలో
అలా - అలా - అనంతంగా
పయనిస్తూ ఉంటాడు.
వేకువ రేకులు
వెలుగు రేఖలతో
కబుర్లు చెప్పేలోపు-
రేపటి రేవుకు -
తీరం చేరని నావలెన్నో?
చీకటి కౌగిట్లో-
చితికిపోయే బతుకులెన్నో?
అతనొక ప్రేక్షకుడు
విధిరాత వీక్షకుడు-
అచేతనం - అతని చూపు
అసంగతం - ఆ ఎదురుచూపు!
ఆశ మాత్రం-

చూడడానికి వాళ్లు బడుగులే
పిడికిలి బిగిస్తే పిడుగులే
పని ఒడిలో ఒళ్లు వంచిన శ్రామికుడు
అని భూమిలో విల్లు వంచిన శ్రీరాముడు
కృషిని నమ్ముకున్న ఋషులు వాళ్లు
ఆ కండల కమండలాల్లో ఊరే స్వేదజలం మంత్రజలమే
ఆ స్వేదం కట్టడాల పాలిట వేదం
ఆ శ్రమకు చకితమై ఇటుకలు చిటికెలో
మిన్నందుకుని మేడలవుతాయి
ఆ శ్రమాంబువులు ప్రవాహాలకు లక్ష్మణ రేఖలు గీస్తాయి

మంచి చెడుల తేడాను
తన బిడ్డలకు తెలిపేందుకు
అమ్మ తటపటాయిస్తోంది

ఓటమి గెలుపులనేవి
సహజ నియమాలని
సర్ది చెప్పటానికి
ఆమె సంశయిస్తోంది

స్నేహానికి, స్వార్థానికి
మధ్య ఉన్న భేదాన్ని
వివరించటానికి ఆమె
వెనుకడుగు వేస్తోంది.

వయసు ఉప్పెన లాంటిదని
నిలువెల్లా ముంచేస్తుందని
చెప్పటానికి ఆమె యోచిస్తోంది.