S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
లోకాభిరామం
సంగీత కచేరీకి వెళ్లడం, వినడం, సంతృప్తి కొన్ని సందర్భాలలో అసంతృప్తితో తిరిగి రావడం వింత కాదు. చాలా కాలంగా కొంతమంది ఆ కచేరీలను రికార్డ్ చేయడం అలవాటుగా పెట్టుకున్నారు. స్పూల్ టేప్ రికార్డర్ మాత్రమే ఉండే కాలంలో కూడా రికార్డింగ్ చేయడం. కాపీలు తీసి కావలసిన వాళ్లతో పంచుకోవడం నడుస్తూనే ఉన్నది. కానీ చేతిలో నాలుగు కాసులు ఆడడం మొదలయిన మరుక్షణం ఒక టేప్రికార్డర్ కొన్నాను.
ఒక పెద్దాయన చాలా పుస్తకాలు సంపాయించాడు. సేకరించాడు అనాలి. అందరు పెద్దలాగే ఆయన కూడా వెళ్లిపోయాడు. ఇక పుస్తకాలన్నీ ఒక మిత్రుని ఆధీనంలోకి వచ్చాయి. నాకు పుస్తకాల మీద ఉన్న ప్రేమ తెలిసిన ఆ మిత్రుడు కొన్ని ఏరిన గ్రంథాలను నాకు అందజేశాడు. ఆ సేకరణ నిజంగా ఒక గని. అందులో రత్నాలున్నాయి. వాటిలో ఒక దాని గురించి ఇవాళటి ఆలోచన. ఆ పుస్తకం ‘ఉమర్ ఖయ్యాం’ అని ఇంగ్లీష్ నవల. చాలా బాగుంది. రచయిత పేరు హెరాల్డ్ రాంబ్.
పల్లెల్లో ఉండే వాండ్లందరు పట్నానికి వచ్చేసినట్లున్నరు. ఒక పల్లెకు పోయి నాలుగు నాళ్లు ఉండే అవకాశం, అవసరం రావడమే లేదు. ఆ మధ్యన అటువంటి అవసరం వచ్చింది. సాధారణంగా ఎక్కడికి పోవాలన్నా కార్లు, వెంట మనుషులు ఉండేది గూడ అలవాటయింది. కానీ, ఈ పల్లెకు ఒంటరిగ బయలుదేర వలసిన పరిస్థితి వచ్చింది. హైదరాబాద్ నుంచి కొంత దూరం ఆర్టీసీ బస్లో వెళ్లి చేరుకున్న. అక్కడి నుంచి పల్లెకు పోవడానికి బస్సులు ఉంటయని తెలుసు.
అందరూ ఈ లోకంలో బతుకుతారు. అతను మాత్రం ఊహాలోకాల్లో బతుకుతాడు. అంతమంది జనం మధ్యన నడుస్తూ, అందరినీ పరిశీలిస్తున్నాను, అనుకునే అతను అమాంతంగా అదేదో లోకంలోకి వెళ్లిపోతాడు. అయితే అక్కడ కూడా మనుషులే ఉంటారు. అతనికి మనుషులంటే ఇష్టం. మనుషులు ఉంటే బాగుంటుంది. కానీ, వాళ్లెవరూ తనతో మాట్లాడకూడదు. ఎవరూ తనను పట్టించుకోకూడదు. తాను మాత్రం అందరినీ చూడాలి. ఎవరినీ పలకరించడం ఉండదు.
ప్రతి కుటుంబంలోనూ వాళ్లకు మాత్రమే అర్థమయే మాటలు, జోకులు కొన్ని ఉంటయి. మా యింట్లో కూడ అట్లనే కొన్ని మాటలు, జోకులు ఉన్నయి. తెలియని తిండి పదార్థం ఏదో కొత్తది బల్ల మీదికి వచ్చినట్టుంది. మా అమ్మాయి ‘దీన్ని ఏమంటరు?’ అని అడిగింది. మామూలుగనే సరదాగ మాట్లాడే మా అబ్బాయి ‘ఏమి అనరు! తింటరు’ అని టక్కున జవాబు చెప్పినడు. ఆ తరువాత మేము చాల సందర్భాలలో ఏమి అడగకుంటనే ‘తింటరు’ అనుకోని తింటూ ఉంటము.
కుక్కకు కల వస్తుందట. ఎక్కడో ఉన్న తిండి సంగతి తెలుస్తుందట. లేచి నేరుగా వెళ్లిందా, తిండి దొరుకుతుంది. లేచి చెవులు దులిపితే మాత్రం ఇక కల వచ్చిన సంగతి కూడా గుర్తు మిగలదట! ఎంత నిజమో గానీ, చక్కని కథ. చెప్పిన సంగతులను పట్టించుకోని వారిని చెవులు దులిపారు, అంటారు.
ప్రపంచ కథా సాహిత్యాన్ని తెలుగు పాటకులకు అందించాలని తపన పడుతున్న వారిలో నేను కూడా ఒకడిని. అందుకొరకు నేను చాలా మంది రచయితల కథలు ప్రపంచం నలుమూలల నుంచి సేకరించే పనిలో పడ్డాను. చాలా సేకరించాను. ఎంతమంది రచయితలు? ఎన్ని రకాల కథలు? వాళ్లందరి రచనలు, కనీసం నేను సేకరించినవి చదవడానికి నాకు సాధ్యం కాదని అర్థమయింది.
అతను నడుస్తున్నాడు. కానీ వడివడిగా మాత్రం కాదు. అతని తీరే అంత. పరుగులు, ఉరుకుల అవసరం ఏమిటి? ఇంట్లో నుంచి బయలుదేరింది ఎందుకని? ఎవరి మీదయినా యుద్ధం చేయడానికి కాదు గదా! ఆరోగ్యం కొరకు వాకింగ్ చేయాలన్న ఆలోచన అతనికి ఇంకా రాలేదు. కనుక తన తీరు నడక సాగిస్తుంటాడు. కానీ ఇప్పుడు అతను ఆలోచనలో తీవ్రంగా మునిగినట్లు కనబడుతుంది. మామూలు కన్నా నెమ్మదిగా నడుస్తున్నాడు.
నేను ఒక ప్రసిద్ధ పత్రికకు వ్యాసం రాశాను. మామూలుగానే పేజీ తయారయింది. సబ్ఎడిటర్ దాన్ని ఎడిటర్గారి ముందు ఉంచాడు. ఆ ఎడిటర్ పత్రికా రంగంలో గొప్ప పేరున్న మనిషి. శీర్షిక చూడగానే ముఖం ముడుచుకుని ‘ఏంటయ్యా ఇది?’ అన్నాడట. కానీ కింద బైలైన్ అంటే రచయిత పేరు చూచి ‘అబ్బో! ఇతనా! అయితే వదిలెయ్!’ అన్నాడట. ఈ సంగతి ఆ సబ్ ఎడిటర్ పట్టలేక నాకు చెప్పాడు.
పేరుగల పండితులొకరు ఫేస్బుక్లో గణపురము చాంతాడంత సంస్కృత సమాసాలు ఒక దానికన్న ఒకటి పొడుగుగ తయారుచేసి ప్రదర్శనకు పెడితే, వాటి గురించి చర్చ మొదలయింది.