చిగురాకుల ఎలకోయిల స్వరం తప్పి పాడింది
గుబురాకుల గువ్వపిట్ట పొదచాటుకు చేరింది
పచ్చపచ్చని పైరులపై పిచ్చుకమ్మ బిక్కచచ్చి నక్కింది
నెమలిబాల స్తంభించి గతి తప్పింది నృత్యహేల
మొన్న లేదు నిన్న లేదు నేడెందుకు చిన్నబోయె నీ వదనం
మాయమాయె గుండె గొంతుకలనేకం చేయు నీ హసనం
ఎందులకీ నైరాశ్యం.. ఏమిటి ఈ వైఫల్యం.. ఏం జరిగిందని
ఈ వైరాగ్యం.. ఏమయ్యిందని ఈ వైవిధ్యం

ఇవి యేమి పూవులో
ఇవి యేమి తావులో
చెట్ల కొమ్మలు ఎంత పుకిలించెను..

ఎండ కన్నుల రంగు
ఎన్ని వనె్నలు పొంగు
ఇప్పుడీమేరలో ఇగిరించెను..

వనసీమకీ పూట
జన వాటి నీ చోట
కిరణాలు తోలుకొని యేతెంచెను..

చూచిపోవే తల్లి
చూచి పోరా తండ్రి
చిగురు వనె్నల దొనె్న చారణాలు..

చూచి పోవే తల్లి
చూచి పోరా తండ్రి
తులకించు మెలపులీ తోరణాలు..

రాచకొండ అంటేనే గుట్టలు...గుహలు...గోపురాలు, అబ్బురపరిచే శిల్పాలతో పాటు కోనసీమ అందాలను మైమరిపించే విధంగా రాచకొండ గుట్టలు దర్శనమిస్తాయి. రాతి కట్టడాలు, కోట గోడలు, గోల్కొండను మైమరిపించే విధంగా ఉన్న రాచకొండ గత పాలకుల నిర్లక్ష్యంతో కట్టడాలు శిథిలావస్థకు చేరుకున్నాయి.

ప్రతి చిన్న మాటకి విలువ ఉంది.
బలం ఉంది.
మనం చదివిన ఏదో చిన్న పేరాలోని అంశమో మనల్ని ప్రభావితం చేయవచ్చు.
ఓ కవితలోని రెండు చరణాలను మనకు స్పూర్తిని ఇవ్వవచ్చు.
ఓ ప్రకటనలోని అంశం కూడా మనల్ని ఆకర్షించవచ్చు.
ప్రతి చదువుకి
ప్రతి మాటకి
ప్రతి దయకి
ప్రతి ప్రార్థనకి
ప్రతి సంభాషణకి
ప్రతి సమావేశానికి ఎంతో విలువ ఉంది.