అదో విశాలమైన అడవి.
అందులో ఎన్నో జంతువులతోపాటు అనేక పక్షులూ నివసించేవి. ఒక కొలనుకు సమీపంలో ఉన్న చెట్టుపై కొన్ని పావురాలు స్థావరం ఏర్పరచుకున్నాయి.
అందులో ఓ తెల్ల పావురాల జంట కూడా ఉండేది. వాటికి ఓ పిల్ల పావురం. పేరు గోవిందు. పూర్తిగా నలుపు రంగు. అది అంటే, తల్లికి ఎంతో ముద్దు.

ఇంద్రసేన మహారాజు సభలో న్యాయ విచారణ చేస్తున్నాడు. నేరస్తులను విచారించి, మంత్రులతో సంప్రదింపులు జరుపుతూ శిక్షలు విధిస్తున్నాడు.
‘మహారాజా! ఇతని పేరు భూమయ్య. నారాయణ కొట్లో బియ్యం మూట దొంగిలించాడు’ అన్నాడు కొత్వాలు.
‘్భమయ్యా! ఏమంటావ్? నేరం చేశావా?’ అని రాజు ప్రశ్నించాడు.

గ్రామాధికారి చలమయ్య గారింట్లో హఠాత్తుగా కిలో బరువు తూగే వెండి కంచం మాయమై పోయింది. ఈ విషయం అతనికి, అతని భార్య సీతమ్మకి మాత్రమే తెలుసు. తమ ఇంట్లో ఎంతోమంది నౌకర్లు పని చేస్తుండటం వల్ల ఆ వెండి కంచాన్ని ఎవరు దొంగిలించారనేది తెలుసుకోవడం కష్టమనుకున్నారు ఆ భార్యాభర్తలిద్దరూ. అలా అని బయటికి దొంగతనం జరిగిందంటే గ్రామాధికారి ఇంట్లో దొంగతనం జరగడమా అంటూ ముక్కున వేలేసుకుంటారు.

గురుకులంలోని శాండిన్యుడు వద్ద అక్షయ, మురారి అనే ఇద్దరు రాజకుమారులు శిష్యరికం చేస్తున్నారు. శాండిన్యుడు ఇద్దరికీ అనేక విద్యాబుద్ధులు, యుద్ధ విద్యలు నేర్పిస్తున్నాడు. ఇద్దరిలో మురారి కొంచెం పిరికివాడిగా ఉన్నట్టు శాండిన్యుడు గమనించాడు. ఏది ఏమైనా మురారికి కూడా ధైర్య సాహసాలు అబ్బేట్టు చేయాలని నిశ్చయించుకొన్నాడు.