సాహితీ క్షేత్రంలో వెలువడిన కృతుల్లో రామాయణం ఆదికావ్యం. దీనిని లోకానికి అందించి పాఠకులను మదురానుభూతులను పంచి ఇచ్చిన మహర్షి వాల్మీకి. సీతారాముల వృత్తాంతాన్ని ఆధారంగా తీసుకుని లోకానికి ఆనందోపదేశం చేశారు. వాల్మీకి మానవులకు ధర్మాచరణ చేయడానికి మార్గదర్శకుడుగా నిలిచాడు.రాముని చరితాన్ని చూపి ధర్మాచరణ ఏలా చేయాలో రాముని చేత చేయించి చూపాడు. రామాయణం మానవాళికి లభించిన పరమ పవిత్ర కావ్యం.

శరణాగతి
516. ‘పరమేశ్వరేచ్ఛయే జరుగుగాక’ యని నిర్మలమైన భక్తితోడను, నిష్కటపమైన విశ్వసముతోను ఎవ్వడు పరమేశ్వరునకు తన్ను తాను సమర్పించుకొనునో అట్టివాడు శీఘ్రముగా సాక్షాత్కారము బొందును.
517. సంసారమున నుండుట కాని సంసారమును త్యజించుటకాని పరమేశ్వరేచ్ఛపై నాధారపడియున్నది. కాబట్టి సర్వము ఆ పరమేశ్వరునికే సమర్పించి కర్మముల నొనర్పుము. అంతకంటె నీవు చేయగల్గినదేమి?

నిత్యమేదియో అనిత్య మేదియో వివేచన చేయుము.
503. పసిబాలుని నమ్మికను బోలు నమ్మిక లేనియెడల ఈశ్వర సాక్షాత్కారము పొందుట యసాధ్యము. ఎవనినైనను జూపి, ‘‘ఆతడు నీయన్న’’ యని తల్లి చెప్పిన యెడల బిడ్డడు ఆవనిని నిజముగా తన యన్నయని భావించును.

మన వేదాలు పురాణాలు ఇతిహాసాలు ముక్తకంకఠంతో తల్లియొక్క గొప్పతనాన్ని ప్రపంచానికి చాటి చెప్పాయి. ‘నాస్తి మాతృ సమో గురుః’- మాతృమూర్తితో సమానమైన గురువు ఎవ్వరూ లేరని వక్కాణించారు. మాతృదేవోభవ, పితృదేవోభవ, ఆచార్యదేవోభవ అనే సూక్తిలో మొదటగా తల్లినే పేర్కొన్నారు. ఎందుకంటే తల్లి నుంచి బిడ్డలకు లభించే ప్రేమ, మమకారం, ఉపదేశం, ఉపకారం మరెవరినుంచీ లభించదు.