S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
క్రైమ్ కథ
పార్కర్ చెమట పట్టిన చేతిని పేంట్కి తుడుచుకుని తన హోల్స్టర్లోంచి రివాల్వర్ని అందుకున్నాడు. ఆయన కొద్దిగా ముసలివాడైనా చెవులు చక్కగా పని చేస్తాయి. పార్కర్ నైట్ వాచ్మేన్గా పనిచేసే ఆ ఫర్నిచర్ స్టోర్లో ఎవరో కదులుతున్నట్లుగా అలికిడి వినిపించింది.
వాళ్లు నేల మీద చెక్కల నించి మేకులు లాగే చప్పుడు, వాటిని తొలగించే చప్పుడు మళ్లీ వినిపించసాగింది. ఆ శబ్దాలకి వాళ్లు నా చర్మాన్ని వొలుస్తున్నారనే భావన కలిగింది.
‘మిస్టర్ విల్సన్. ఆయన మిమ్మల్ని కొద్ది నిమిషాల్లో చూస్తారు’ నమ్మలేనంత అందంగా ఉన్న సెక్రటరీ ఇంటర్కం ఫోన్ని క్రేడిల్ మీద ఉంచి చెప్పింది.
ఆమె నవ్వు విల్సన్కి వెనె్నల వెలుగులా తోచింది.
‘్థంక్ యూ’ చెప్పాడు.
విల్సన్ దుస్తులు లేని ఆమె వంక గుడ్లప్పగించి చూస్తూండిపోయాడు. అక్కడ ఎవరూ దుస్తులు వేసుకోరు. కాని అంతా హాలీవుడ్ నటీమణుల్లా చక్కని ఒంపుసొంపులు గల దేహాలతో ఉన్నారు.
మొదట్లో తన మీద నెల్డా ప్రాక్టికల్ జోక్ వేస్తోందని ఆమె భర్త హగ్ అనుకున్నాడు. అయితే ఆమె ఎన్నడూ తన మీద ఎలాంటి ప్రాక్టికల్ జోక్ వేయలేదని అతనికి తెలుసు. ఆమె ఆ తరహా మనిషి కాదు. అంతేకాక ఆమెలో సెన్సాఫ్ హ్యూమర్ ఎంత తక్కువ అంటే, హగ్ ఏదైనా జోక్ చెప్పాక దాన్ని వివరిస్తే కాని అర్థమై నవ్వేది కాదు. అది జోక్ కాదని హగ్కి అర్థమయ్యాక తన భార్యతో చెప్పాడు.
‘ఈ పిచ్చి మంచిది కాదు. మాను’
రాయ్ అపార్ట్మెంట్ ఎనిమిదో అంతస్థులో ఉంది. ఏడాదికి అద్దె ముప్పై రెండువేల డాలర్లు. కిటికీలోంచి కింద ఆకుపచ్చటి పార్క్, నగరం కనిపిస్తూంటాయి.
‘నా పేరు మీరు ఎవర్నించి తెలుసుకున్నారో దయచేసి చెప్తారా?’ రాయ్ తన దగ్గరికి వచ్చిన సందర్శకురాలిని ప్రశ్నించాడు.
‘నా పేరు జీన్’ చెప్పి ఆమె తన హేండ్బేగ్లోంచి ఓ కార్డ్ తీసి అతని ఎదురుగా బల్ల మీద ఉంచింది.
ఆ లోయలోంచి హైవేని నిర్మించడానికి రెండేళ్లు పట్టింది. నిర్మాణంలో ఏటా ఒకరు మరణించారు. మొదటి సంవత్సరం రోడ్డు నిర్మాణ కూలీ మీద బరువైన క్రేన్ పడి మరణించాడు. తర్వాతి సంవత్సరం గత ఏభై ఏళ్లుగా తను ఉన్న ఇంట్లోంచి బయటకి వెళ్లడానికి దాని యజమాని నిరాకరించాడు. ఆ ఇంటి మీదుగా రోడ్డు వెళ్లాల్సి ఉండటంతో నిర్మాణం ఆగిపోయింది. తనని ఖాళీ చేయించడానికి వచ్చిన పోలీసుల మీద అతను కిటికీలోంచి రైఫిల్ని పేల్చాడు.
నేను పేరిస్కి సాహసం కోసం రాలేదు. ఒకప్పుడు నేను పేరిస్లో క్రైలాన్ లేదా రిడ్జ్ హోటల్స్లో బస చేసేవాడిని. కాని ఇప్పుడు నా బస మారింది. ఫ్రెంచ్ వాళ్లు చక్కటి కాఫీని చేయలేరు. ఫోన్లో సరిగ్గా మాట్లాడలేరు. ఐతే నాకు ఈ రెంటి అవసరం లేదు. ఏప్రిల్లో కూడా పేరిస్ చల్లగానే ఉంది. నేను రూ డి రివోలి వైపు ఆ సాయంత్రం నడిచాను.
టామ్ తన భార్య హెస్టర్ని, కూతురు క్లోరుూని డాక్టర్ దగ్గరకి తీసుకెళ్లాడు. ఆయాసపడే ఇద్దరికీ కార్టిజోన్ ఇంజక్షన్స్ ఇచ్చాక డాక్టర్ టామ్ని పక్కకి పిలిచి చెప్పాడు.
‘ఇంకో చలికాలంలో ఇక్కడే ఉంటే వీళ్లిద్దరూ బతకరు. కొత్త అలర్జీలతో మళ్లీ ఆస్త్మా వస్తే ఏదైనా అద్భుతం జరిగితే తప్ప జీవించి ఉండరు. కాబట్టి మీ కుటుంబం మసాచుసెట్స్ని వదిలి ఫ్లోరిడా లాంటి వేడి ప్రాంతానికి వెళ్లి ఉండటం ఉత్తమం.’
‘మీకోసం ఓ అమ్మాయి వచ్చింది. పేరు మిస్ ఏన్. మీతో అపాయింట్మెంట్ ఉందని చెప్పింది’ జీనోకి అతని అపార్ట్మెంట్ వాచ్మేన్ ఇంటర్కం ఫోన్లో చెప్పాడు.
‘అవును. ఆమెని లోపలకి పంపు’ జీనో కోరాడు.
ఓ కారు వచ్చి చీకటి సందులో ఆగింది. అందులోంచి ఓ శవాన్ని బయటకి పడేసాక కారు వెళ్లిపోయింది. రోడ్ల మీద నివసించే నేథన్ కారు వెళ్లాక చూస్తే శవం కనిపించింది. వెంటనే దాని దగ్గరికి వెళ్లి జేబులు వెతికాడు. ఖాళీ. శవానికి ఉన్న తెల్లటి బూట్లు అతన్ని ఆకర్షించాయి. తన చిరిగిపోయిన బూట్లని విప్పి వాటిని తొడుక్కున్నాడు.